çoğu insana blues'u sevdiren insan, üstad.
hala dio'ya üzülürken, bir de gary moore.. sırada kim var diye düşünmeden edemiyor insan. huzur içinde yatsın.
bu soğuk kış akşamında müzik ilahlarından biri de bırakıp gitti şu berbat dünyayı. şuanda eminim ki göçüp gittiği bu dünyadan daha güzel bir yerlerdedir. özleyeceğiz efendim kendisini umarım gittiği o yerin tadını çıkarmaya başlamıştır. *
akşam akşam feci hüzünlendirmiş gitaristtir.
kendisi blues ve rock'un efsaneleşmiş ismi olarak anılacaktır.
doğum gününe hayran bir insan olaraktan onunla aynı gün doğduğumu az önce vikipedi'den öğrenince saygım ve sevgim bir kat daha arttı, gözlerim bir katman daha doldu.
still got the blues, artık öksüz.
uykusunda vefat etmiş, güzel bir ölüm anı yaşamış.
huzurla uyumaya devam etsin efsane.
edit:
parisienne walkwaysi dinledim de şimdi, gözlerim bi başka doldu. bi iki damla da kaçtı gitti ucundan sanki, feda olsun üstada.
bi başka konuşuyor o gitar bu gece, bi başka.
bu kadar entry girilince öldü sandım, sanrısına düşmemek ve beni kandırdığı için başlığa entry giren yazarlara girişecekken ölüm haberi fena oldu. çok kötü oldu...
(bkz: the loner)
Gözlerini hayata yummuştur artık.. Uykusundan uyanamamış sanırım. kalbi durmuş uyku sırasinda.. diyeceğim tek şey allah hepimize benzeri bir ölüm tattirsin vakti geldiğinde..
gerçekten de yaptığı şarkılara baktığımızda "üstad"dır. Duygusal şarkılar yapan, güzel sesli, ince ruhlu adam, seni unutmak imkansız, şarkılarınla hep yaşayacaksın! "still got the blues"daki o müthiş soloların ve "always gonna love you" gibi dünyanın en başarılı sözlerine sahip parçalarından birini yapan bir müzisyendin, rahat uyursun umarım.
