gidilen mekanda yemekler getirildiği anda garsonun; 'sıcak, aman tabağa değmeyin :-)' diyip bahşişe bir adım daha yaklaşması anında bizim tabağa değmemizdir.
niye bilmiyorum. tabağa zaten değmem ama adam; sıcak, değmeyin dediği anda otomatik olarak dokunası geliyor insanın.
acaba gerçekten sıcak mı tabak? yoksa garson öylesine mi söyledi.
tamam sıcaktır ama ne kadar sıcak? bakalım garsonun sıcaklık eşiğiyle benimki arasında ne kadar fark var?
tamam sıcaktır ama ben yine de bi dokunayım. sıcaktan mı korkucaz lan göstereyim cümle aleme.
...gibi düşünceler olabilir sanırım insanın içinde. zaten sobaya değmeyen bir çocuğa, aman sobaya değme, çok kötü, cısss, yanarsın dersen gider merak eder dokunur. bu yüzden garsonlara sesleniyorum:
demeyin be öyle. valla bak rezil oluyoruz. buluşmamız falan oluyor arkadaşımızla. nasıl enayi bir durumdur.
'garson değme dedi, bu da anında değdi. nasıl biriyle yemek yiyorum ben?!.' düşüncesi olacak karşıda da.
benim zaten elim yanmış. zaten bir acım var. bi de üstüne salaklık kılıfını da almış oluyorum.
yapmayın garson beyler, komi arkadaşlar. yemeği soğuk getirin isterseniz ama sıcak getirip de, sıcak ha değmeyin demeyin. zaten ben yeterli bahşişi vericem size. şaka lan. her türlü bahşiş vermicem işte. öğrenci adamız. ne gerek var öyle kibarlıklara. yemeği bırak git.
sobaya dokunma yanarsın, uyarısına aldırış etmeden hunharca dokunup ciyaklayan bizler için olması gereken değiştir.
hem ya kekliyosa bizi? arkaya geçip uslu çocuk oluşumuzu kıs kıs gülerek izliyosa?
