Atiye, nevreste. Asıl manası tanımından güzelken böyle isim mi konur Allah aşkına. Çocuk doğduğundan itibaren özgüven eksikliği yaşıyor. Aileler cocuklarına isim koyarken iyi düşünmeli.
"Ümmü su" görmüştür bu gözler,duymuştur bu kulaklar. karşı komşumuzun modern hemşire kızıyla, küçük bir kasaba eşrafı kocasının ilk meyvesine verdikleri isimdir.
evet, bildiğin bu ismi evladına koyan var üstelik kız çocuk ismi. direkt yazıldığı gibi okunur ve abesle iştigal durumlara sebep olur. mesela kızı istemeye geldiklerini düşün sıçtın "efendim yarranıza talibiz" ya da kızın babası olarak hadi karşı taraf "kızınızı oğlumuza istiyoruz dedi yırttı" sen ne diyeceksin? "Valla önce bir yarramıza soralım?""valla biz şimdi yarra'mıza baktık besledik büyüttük, okuttuk, rahat ettirdik..."
soy isminin "otur" olduğunu düşün.
ya da bu kız sevgilin diyelim nasıl iyelik takacaksın şöyle bir ağız tadıyla "ayşem, fatmam" der gibi diyebilecek misin kızın adını?
diyelim ki bu daha çocuk, avmde yemek yedirmeye çalışıyorsunuz aldığınız yemeği yemem diye tutturdu, anası babası ya da o an yanındaki büyüğü olarak "yarra yemeyeceksen ben yiyorum" dediğini düşün, avmden yaka paça atarlar.
ev arkadaşınız olduğunu düşünün;
-dünden kalan makarna vardı ya ne oldu?
+yarra yedi.
- niye ya, yenirdi o daha... döktünüz mü?
+ yok kız hakikaten yarra yedi.
bir sürü saçma sapan durum. yapmayın etmeyin, çocuk o isimle yıllarca yaşayacak gözünüzü seveyim. çocuğun adını "deniz" koyduğunda "hadi denize bacaklarımızı sokalım" diye dalga geçen bir toplumuz biz, yarra nedir ya.
