ismini her duyduğumda içimi hüznün kapladığı, kabe'de her taş ve terlik atanı kınadığım acıların çocuğu ''şeytan''
o şeytan'dır ki yüzyıllar boyu allah'a hizmet etmiş, bir dediğini iki etmemiş, ne derse itiraz etmeden yapmış, allah bir olaya girdiği zaman ''sen varsan bende varım abi'' demiş, allah için saçlarını süpürge etmiş bir melekti.
ama günlerden bir gün dağdan gelip bağdakini kovma edasıyla bir tane topraktan yaratılmış varlığa allah 1. sınıf muamelesi yapmış, şeytan'a ise ikinci sınıf. şeytan'dan, o topraktan yaratılana riyakat etmesini istemiş allah. işte bu olay şeytan'ın yüreğinin tam ortasına oturmuş. nayır nolamaz!! dercesine allah'a ''olurmu abi ben ateşten o torpaxtan bu insanlıkmı'' şeytan bu olaydan sonra allah ile yollarını tamamen ayıracaktır. ve bu günden sonra gariban şeytan kendine cehennem'de, law kenarında, bahçeli bir yalı tutar ve hayatının sonuna kadar zebani dostlarıyla birlikte yaşamını sürdürür.
Tüm olaydan anladığınız bu mu diye sorulası başlıktır.
Bir kere ateist bile olunsa, nasıl ki ülke isimlerini yazarken baş harfini büyük yazıyoruz; yaradanımızın adını da büyük harfle yazmamız gerekir. Hadi sitenin scripti biz büyük yazsakta küçültüyor.inanmıyor olunsa bile Allah'a abi denilmesine ne demeli o zaman?
Bir de bu şeytanın avukatlığı neden diye insan soruyor kendine. Ateşi toprağa üstün tutan şeytanın yolunda gidip, insan denen harikulade varlığın kıymeti nasıl anlaşılmaz? *
