olayın özü o gamze işte. sempatiklik, şirinlik ancak gamzeyle oluveriyor. hatrı sayılır bir kurtarıcı adeta. aynı 28 harfle konuşmakta ısrar eden r'leri söyleyemeyen söyleyemedikçe şekerlikte sınır tanımayan o gibi.
iyi de aile fertleri bir ısrarcı olurlar ki bu durumda sormayın. insan gamzesiyle güldükçe farklılığa büründüğünü sanır.
-bir gülüver çocuğum?
-anneee!
-babasına güler şimdi?
-babaaa!
hacı bir gülsene?
ahali- bak gamzesi çıkacak.
gülmeyi sevmek, gülüp gülmemeye karar verememek...
