5 senedir yazıp çiziyorum hatta kullandığım tanım medyada bir fenomen oldu bir dönem.
--spoiler--
galatasaraylılık artık bir aidiyet değil, bir ruh hali.
--spoiler--
son 6-7 yıldır bu güzide kulübün vesayeti altına girdiği etnik ve siyasi oluşum bu kulübün kitlesel reflekslerini de kendine benzetti.
eskiden galatasaray camiasının bir saygınlığı, bir duruşu vardı şimdiyse sadece isteyen ve ağlayan kara bir kalabalık var. 70 senelik dostları, aynı stadı 30 sene paylaştıkları beşiktaş'a bile hakaret eden tarihinden habersiz, nevzuhur sonradan görme bir topluluk oldular. fenerbahçe camiası 70'ler ve 80'lerde böyleydi ancak taraftar profilinde bir dönüşümü başardılar ve artık o eski zamanların nefret ikonu camiası değiller. bayrağı şimdi galatasaray aldı tebrikler...
Futboldan anlayan futbolla ilgili başlık açsındır kardeşim. Yok fernandesmiş yok meloymuş. Ha ha. Geçen sene 2-0 yendiğimiz maçta fernandes class bir oyuncu olsaydı boş quaresmaya pas verirdi. Melo bidon ya ondan çaktı 3 tane beşiktaşa. Güldürme bas git evlat.
Bugün Fikret Orman yüzünden ayılıp bayılıp köşelerde ağlamaktadırlar. Geçen günse, Süleyman Hurma yüzünden çığlık çığlığa ortalığı velveleye veriyorlardı. Ara ara Aziz Yıldırım yüzünden cinnet geçirirler. Aynı kadınlar hamamı mübarek. Adlarına istiklal'de bir hamam olması boşuna değilmiş meğer.*
iki yıl önce 2-1 biten bursaspor beşiktaş macının sonucunu hala 2-2 iki zannedip kendilerini hala sampiyon sanmak kadar ruh bozukluklarına sahip olmayan taraftarlardır.
Geçen seneye göre küllerinden doğup mükemmel bi geri dönüşü hazmedemeyen, klasik rakip taraftar entrysi.(artı parantez her seferinde uefa kupasını ön plana atıp dalga geçmeye çalışanlar, bizim en azından o var, pardon da sizin neyiniz var?)
