basketbolcu baskanla, 100. yilda basketbol liginden kume dusmektir,* voleybolda kume dusmektir, ses cikarmamaktir. baskan yardimcisindan "capulcu" damgasi yiyip hazmedebilmektir, sonra omuzlara almaktir. ondan sonrada "genc takimin c grubu sampiyon oldu ama" diyebilmektir.
"abi siz ne yaptınız ne ettiniz" diyenlere "gel bi çay söyliyim sana, al bak bakalım 2006 yılının futbolda tüm yaş gruplarına, alt yapılara, paf takımlarına. sezonu rekor puanla şampiyon kapatan a takımına. futbol branşında bir sezonda kaç şampiyonluk var, dikkatli bak..." diyebilen taraftardır.
"ama bizim de kürek takımı şampiyondu böhüüü" diye ağlayanlara selpak uzatandır.
her sezona fenerbahçe'den 6 puan geriden başlamayı bilmek demektir. 21. yüzyılda ezeli rakibin olarak gördüğün takımın sahasından 1 puan bile alamamak demektir.
"abi siz bu sene naptınız, hangi dalda ne kazandınız" sorusuna "gel bi çay söyliyim sana, hiç unutmam sene 1988...." muhabbetide yapabilmektir utanmadan.. anlatılmaz...
"sizin başarınız nedir" diye soranlara "eehhmm boliç gol atmıştı mençıstıra" demek yerine "gel otur bakalım, bi çay söyle. şimdi sene 1988, süreklilik kazanan avrupa başarıları daha o senelerde başladı. sonra şampiyon kulüpler kupasında yarı final ve..." diye başlayan epey uzun sürecek başarılar sıralayabilecek ve bu başarılarını kesintisiz sürdürebilecek taraftar kitlesine mensup olmaktır.
ne kadar gurur duyulsa, onur duyulsa, zaferlerle kendinden geçilse azdır.
türkiye' nin dünya' ya reklamını yapan takımın taraftarı olmaktır. bazıları için sorulan sorulara "o kim galatasaray' da mı oyunuyor ?" diye cevap almamaktır.
işgal günlerine dönmek gerekirse, çanakkale savaşında takımın tamamına yakınını şehit veren bir geçmişle övünmek, istanbul'da kalıp işgal kuvvetleriyle top oynayarak kazandığı kupayla gurur duyan bir rakibe sahip olmaktır.
Kendi başkanına, kendi taraftarına, kendi camiasına saygı duymayan, kendi taraftarına çapulcu diyen yöneticiler tarafından hak edildiği gibi yönetilmektir galatasaray taraftarı olmak.
türkiye denince akla gelen ilk şey olan takımın taraftarı olmaktır. 97-2001 yılları arasını her şekil mutlu geçirmektir.Aynı zamanda rakip takıma laf atmadan başarılarıyla övünmeyi bilmektir. Zira türk takımlarının çoğu rakibine üstünlük sağladığı şeylerle övünmeyi bilirken galatasaray taraftarı avrupa'yı dizleri üstüne getirmeyle övünür. Bu farkı hissetmektir galatasaray taraftarı olmak.
rakip takımın bayrağını kesen, mağazasını kendi takımının renklerine boyayan eşkiyalarla aynı takımı tutanların ağzına almadan önce üç kere tövbe etmesi gereken bir duygudur.
avrupa'dan ağırlayacak rakibi de, bu rakibin geleceği stadı olan kulübün taraftarı olmaktır.
ayrıca tencere kıvamına gelen çoluk çocuğa standart boyutlardan daha irice kapaklar takmaya alışmış insanlardır. rakibine dersini vermekten her alanda bıkmakla beraber bundan usanmamıştır. şöyle ki galatasaray müzesi vardır ve hatta dünyanın ilk kulüp müzelerindendir. detayları şu şekildedir:
ilçe: Beyoğlu
Adres: Galatasaray Lisesi istiklal Caddesi Beyoğlu
1868de Galatasaray Lisesi Tanzimat hareketi yönunde tekrar kurulduğunda, 3. Napolyonun hediyesi olan Tarih-i Tabiiye Müzesinin mektepte tesisiyle Galatasaray müze mevhumuyla tanıştı. 1909da konferans salonunda Fransızca konuşularak yapılan Klüp Genel Kurulu, "Mektebimizin bir köşesinde hatıralarımızı saklayacağımız bir müze" tesisini amaç olarak belirtti ve 1913te Kalamışta Galatasaray Klübü`ne tahsis edilmiş merkez binasında müzeyi tesis etti.
1918de Birinci Dünya Harbinden sonra istanbul`un işgalinde bina Galatasaray¹dan alınınca müze eşyaları Ali Sami (Yen) Bey tarafından bir zabıtla, korunmak üzere, mektep müdüriyetine teslim edilerek işgal ve Milli Mücadele sırasında burada muhafaza edildi.
Cumhuriyetten sonra mektebin konferans salonu yanındaki fuaye, sonra resimhanede muhafaza ve teşhir edilirken Atatürkün ziyareti gerçekleşti ve resmini imzaladı. 1942`de Recep Peker başbakanlığındaki hükumet mektepte ayrı bir müze binası yaptırılmasına izin verdi. O zamanki Istanbul Valisi Lütfi Kırdar, bahçe önündeki binaları istimlak etti ve gerekli tahsisatın oluşturulmasına başlandı. 1970 yılında bugünkü mektep girişine eklemlenmiş bina tamamlandı ve Galatasaray Müzesi buraya taşındı.
Mekanın temininden sonra müze faaliyeti ve teşkilatı 3 esasa dayandı: 1- Müze eşyasının korunması 2- Müzeye devamlı yeni eşya temini. (Her yıl Ekim ayındaki kuruluş yıldönümünde klüp, o yıl kazanılan kupa ve ödülleri müzeye teslim eder. Ayrıca Galatasaraylılar ellerindeki belge ve eşyaları da müzeye teslim etmektedirler.) 3- Kültür değeri olarak müze konu ve kapsamını kamunun bilincine aktaracak teşhiri yapacaktir.
Klüp başkanının atadığı bir heyet tarafından yönetilen müze, Galatasaray Lisesi ve Spor Klübü`nün ortak müzesi kimliğindedir. Herkese açıktır ve giriş ücretsizdir.
sadece türkiye'de değil avrupa dahil olmak üzere bütün kıtalarda taraftarı olan bir takımı desteklemektir. tabi bu kıtalardaki insanlara türk olmayan taraftarlar da dahildir. herşeyi bir kefeye koyduğumuzda stad, para mı yoksa başarı, gurur mu deseler hiç düşünmeden başarı ve gururu seçmiş taraftar olmaktır.
stadında başka 2 kulübün oynadığı final karşılaşmasında, başka bir takıma verilen kendisi ile ilgisi olmayan bir kupa değil, kendi kazandığı ve müzesine koyduğu kupayı getirmektir.
stadında uefa kupası finali oynandığı için gurur duyanlara gülmek, o kupadan hal-i hazırda kazanmış olmaktır.
stadıyla değil başarısıyla gurur duymaktır.
stadına inşaat sırasında tuğla taşımak yerine, avrupa'dan kupalar taşımaktır.
