takım kötü giderken reali barcayı tutmak. haksız galibiyeti ölümüne kutlamak. uzun atlayıcılarıyla övünmek. futboldan anlamamak. skor taraftarı olmak. kendi avrupadayken türklük naraları atıp basja türk takımı avrupadayken desteklememek hatta alay etmek.
futbolcusuna atıp tutmamalı, ne olursa olsun sahip çıkmalı, saygı duymalı. çağlar, aydın falan bu durumun dışında kalıyor tabii. hep beraber saydırabiliriz onlara.
utanma duygunun tamamen alınmış olması en temel şartlardan bir tanesidir. hiçbir şartta utanmayacaksın yüzün kızarmayacak.
dibine kadar şaibeli aldığın şampiyonluktan sonra bile çıkıp hakkını gasp ettiklerini şaibe ile suçlayacaksın. kanıtları gözüne de soksalar başka yerlere de soksalar geri adım atmayacaksın ölümüne inkar edeceksin. lehine verilen penaltılar dünyanın en şerefsizce verilen penaltıları da olsa savunacaksın, rakibine verilen yüzde yüz penaltıların hepsine bok atacaksın, her maç rakiplerine sarı kart kırmızı kart yağdırılırken sen sezonu sadece 1 ( bir ) kırmızı kart ile tamamlamış bile olsan "hakemler ebemizi zikti" diye zırlayacaksın. ligdeki tek rakibin "18 de 18 yaptığın" sahanda 10 kişi ile seni duvardan duvara vura vura kaleye şut çektirmeden yense bile kuyruğu dik tutacaksın "şampiyonluğu hak eden bizdik yaeaeaeaae" diye algı yaratıp hep zeytinyağı gibi üstte kalacaksın. üstelikte daha 12 sene önce "17 de 16 yapılamaz bunu yapan varsa kesin şike yapmıştır" demişken yaptığın 18 de 18...
galatasaraylı olmak zordur gençler biz bu yüzden olamadık. biz utanan sıkılan insanlarız bizden olmaz.
Vicdanlı 2 Karakterli 3 Adaletli 4 Sadece güzel günde değil kötü günde de takımının yanında olacaksın 5 Şikecilikten, yalandan, üçkağıttan uzak duracaksın. Eğer bu beş maddedyi uyguluyorsan hakiki bir galatasaraylısın. Şimdi düşünüyorum da iyiki galatasaraylıyım.
