şereftir seni sevmek
senle ağlayıp gülmek
galatasaray sevgisi sürecek sonsuza dek
yetmiyorki statlar
kalbimiz senle çarpar
layıksın bu sevgiye
şanlı galatasaray
nasılki bu milletin şanıdır yıldızla ay
yüksel ta arşa kadar
şanlı galatasaray
yada bu günlere daha uygun olarak
ölüm varmış korku varmış
bu dünyanın sonu varmış
bizim için yoktur tasa
kalbimde sen yaşadıkça
başarılar gelir geçer
asaletin bize yeter
2 yıldır ha oldu ha olcak, takım bu sefer düzeldi, evet evet bu yıl şampiyon biziz diyerek beklentileri yükselterek işler istedikleri gibi gitmeyince de sanki bi daha hiç şampiyon olamayacakmış gibi davrananlarını anlayamadığım 105 yıllık sevdanın sarı kırmızı destekçileri. mutsuz, umutsuz, kızgın, sinirli, sürekli suçlunun kim olduğunu bulmaya çalışan bi fotoğraf hepsi şimdi. 17 mayısta penaltılara kaldığındaki inancın, 14 mayısta geçmek bilmeyen o 16 dakikadaki heyecanın, 26 şubatta sabri'nin golünü getiren o umudun, sezonun son 6 maçında başında hocası olmadan futbolcularla taraftarın kenetlendiği, o şampiyon olarak bitirilen sezondaki güvenin sahibi ve diğer takımlara ders olacak nitelikte güzelliklerin taraftarı bu insanlar. şimdi ligde alınan 2 yenilgi, koskoca bi 0 puan. sanmıyorumki vazgeçirsin onları bu sevdadan. hani 105 yıllık, hani sarı kırmızı, hani hiç bitmeyecek diye omuz omuza bağırtan...
bi çırpıda akılda bunları belirtir galatasaray taraftarı olmak. evet.
her şeyden önce adam olmaktır.
kendi futbolcusunu ne kadar yuhalasa da daha sonra gönlünü almaktır asla kendisine saldırmamaktır.
stadı yakıp takımına zarar vermemektir.
şampiyon olduğunu sanıp sahaya dalmamaktır.
bambaşka birşeydir. sonradan olanlarda bilemez efendim bunu. galatasaraylı olmak harbiden ayrıcalıktır , uefa kupasını kaldırırken ağlamaktır* , sabretmektir , her ne koşulda olursa olsun takımını yalnız bırakmamaktır , alpaslan dikmen'i son yolculuğuna uğurlamaktır , ömrün kısalmasıdır , sinirden ağlamaktır gibi çoğaltılabilir. ayrıca son 2 yıla baktığımızda ise yönetim tarafından işkence görmektir aynı zamanda.
nerdeyse 2 senedir umutsuz ve mutsuz olmaktır. yani biz kendimizi 2 senedir galatasaray taraftarı gibi hissedemiyoruz. inşallah hissettiren adımı ben atmış olurum bu başlıkla. her şeye rağmen bu başlığı açacak ve altına yazacak kadar galatasaraylıyız, puan cetvelinde 17. bile olsak gocunmayız. çünkü saraylıyız, asiliz, geri geleceğiz, umutsuz ve mutsuz geçen 2 senenin acısını çıkaracağız..
