türkiye sınırları dahilinde eşi benzeri bulunmayan bir ruhtur.
bu ruh ara sıra gider, sonra gelir. bazen gitmez, gelmesine gerek kalmaz. bazen de gider yıllarca dönmez. ama her halükarda galatasaray'a özgü bir ruhtur. diğer takımlarda bulunmaz. bulunsa bile galatasaray'ın sahip olduğu ruh kadar olmaz.
eğer malum ruh şimdiye değin diğer takımlarda olsaydı galatasaray'ın başarılarına onlar imza atar, biz de burada "x ruhu" diye başlıklar açar olurduk.
fanatik seoviler için peşin edit: galatasaraylıyım.
büyük ölçüde fatih terimin emekleriyle kazandırılmış ruh. elinde sopayla soyunma odasına girmek, emreyi kedi gibi ama baba sevgisiyle azarlamak gibi olaylar gerekiyor bu ruhu kazandırmak için. bu ruh oluştuktan sonra sistemde oluşuyor takımda. artık hocaya göre takım değil, takıma göre hoca aranıyor. maçı kazanmak için taktik bir kenara "hadi koçum", "hadi aslanım" gibi sağlam gazlar takımı ateşlemeye yetiyor. galatasaraylı olmadığım için benim dışardan tespitlerim bunlar.
edit: evet fenerliyim. hemde öyle böyle değil. ama maalesef takımda ruh denince şöyle boğazıma birşeyler düğümleniyor.
genel kanının aksine 2000'de değil kurulduğu günde varolan ruhtur.
kafasına taş geldiğinde baros'a formasını öptüren ruhtur.
sadece birkaç aydır türkiye'de bulunan kewell'a takım on kişi kaldığında savunmayı bana bırakın dedirten ruhtur.
gerektiğinde hocasız da şampiyon olmamızı sağlayan ruhtur.
omzu çıkan kaptanının formasına kolunu sokamadığı halde yine de sahada mücadelesine devam etmesini sağlayan ruhtur.
galatasaray ruhu sadece gerçek galatasaraylıların hissedebileceği en mükemmel duygudur.
