pek yakında tekrar yaşanacak olan güzellikleri özlemektir hiç kimsenin şüphesi olmasın. ayrıca bu özlemi yaklaşık olarak türkiye'nin yarısı kadar bir insan topluluğu duymaktadır.
eskide kalan güzel anılardır cimbomlular için ama artık bir daha o günleri o zaferleri zor görürler! kızdırmak için söylemiyorum gercekler ortada en az 10 yıl basarılı olması zor gs nin...
haftanın hakemleri açıklanır ilk olarak. sonra, gelir çatar cuma günü. bir şekilde başlar lig ve başladığı şekilde biter. * türkiye'nin yarısı içinse önemi yoktur oynanan maçların, haftanın, gollerin, kartların...
onlar; salı veya çarşamba'nın planını yapmakla meşguldür çünkü. pazartesi günü gerçekleştirilen klasik hafta sonu muhammetine katılmaz bu grup genelde. zaten basında halkta utunur geçen haftayı öğleye kadar. öğlenden sonradan itibaren tek günden vardır. sözü geçen saat diliminin sonrasında gerçekleşen futbol programlarınında yarısından çoğunda aynı konu konuşulur durulur. nihayet gün gelir. maçın içerde olması ihtimali düşünülecek olursa gidilir erkenden stada * öncesinde biryerlerde birşeyler içilir. sonrasında doğru kapalı. maç başlar... ve biter... diğer haftaya kadar tek gündem olarak kalır bu mücadele. işine, okuluna geç kalanları saymaya gerek yoktur tabi... garip bir duygudur mayıs ayının yarısına kadar bu duyguyu yaşamak, en çok "bu" turnuvaya katılmış takım taraftarı olmak. salı-çarşamba veya çarşamba-perşembe günlerini "iptal" bir şekilde yaşamak...
bu günlere geride kaldı ne yazık ki şimdilerde. geri getirmek, yeniden yaşamak herşeyden önce sahip olmak bizim elimizde, o ayrı... şimdilerde, yukarıdaki duyguları yaşamış taraftar sınava tabi tutuluyor belkide. takımına ne olursa olsun sahip çıkacapının sınavını veriyor. veya herneyse işte...
