kaynağı olmayan maç. olsa olsa aşağa mahale ile yukarı mahalle maç yapmış olabilir. hiç bir gazete kupüründe yok. Oysa gese ve fenerbahçe'nin o yıllarda balkan ülkele takımlarına döşediği birçok maç vardır gazete kupürlerinde. bu yüzden cinconların bir tarafından uydurduğu şehir efsanesidir.bazı andavallar kavimler göçünden örnek vermiş. kavimler göçünde de video yok ama tarih de var rererö diyen bu andavallara cevabı içinde işte tarihte var deyin. tüm dünyanın ortak tarih kitaplarına bakın nedenleri, sonuçları, nereden başlayıp nereden bittiği dünyayı nasıl etkilediği yazar. bu şehir efsanesi maçla ilgili o dönem gazetelerinde tek bir kelime yok.
tokici eziklerin kaynak olarak verdiği tek resim ise şu;
şimdi cidden bu gese taraftarlarında biraz genel kültür olmadığı kanısına vardım. resme bakın. cinconun logosu osmanlıca. fenerbahçenin logosu ise günümüz türkçesi ile fenerbahçe yazıyor. yıl kaç? 1911 harf devrimi ne zaman oldu? cumhuriyet kurulunca. eyyyy cahil cühela gese taraftarı, geçmişini bilmeyen geleceğini bilemez. gidip kumda oynayın demeyeceğim zira hep yaptığınız iş. ya azıcık tarih öğrenin tarih.
--spoiler--
Fenerbahçe ile Galatasaray arasında 12.02.1911 tarihinde oynanan ve Galatasaray'ın 7-0'lık galibiyetiyle biten karşılaşma ile ilgili çeşitli iddialar ortaya atılmaktadır. Bu iddiaları aydınlatmak için en doğru cevap olduğunu düşündüğüm, Dr.Rüştü Dağlaroğlu'nun 1987 tarihli "Fenerbahçe Tarihi" isimli kitabından aşağıdaki alıntıyı vermek isterim:
Galatasaray'ın en farklı galibiyeti olan 12.02.1911'deki 7-0'lık maçın abartılıp, "Ful Fenerbahçe'yi 7 kişi ile yenme" kalıbına sokulması ve zaman zaman reklam konusu edilmesi karşısında, Fenerbahçe kurucularından ve ilk kalecilerden Sayın Hulki Kutluk'un Mayıs 1973 tarih ve 77 sayılı Fenerbahçe Dergisi'nin 14. sayfasındaki sözleriyle bu olayı aydınlığa kavuşturmak mümkündür:
"Ben St. Benoit Lisesi'nde yatılı öğrenci idim. Karyolalarımız eskrimci Feyzi ile yan yana idi. Bir gece, yakınlardaki meşhur Galata meyhanelerinde laternalar çalarken, "imdat" diye bir feryat duyunca, Feyzi ile yataklarımızdan fırlayıp pencereye koştuk. Müdür Frere Prudance, bizim telaşla pencereden uzandığımızı, bir aşağı kattan, görünce:
- Yarın izinsizsiniz!.... diye bağırdı.
Ertesi gün Pazardı. Galatasaray ile maç vardı. Ne yapacaktık! Enspektör General Mr. Descoufi'ye gidip, uzun uzun ricalar ettim, yalvardım, ancak, öğle yemeğinden sonra izin verdi. Kadıköy'e sahaya geldiğimde bizim takımın kalesinde haf Hüseyin izzi'yi görünce hayret ettim. Bana:
- Çabuk soyun. Kaleye geç!... dediler.
Meğer asıl kalecimiz Ali Sait gelememiş. Topçu Harbiyesinde Mühendis Talebe idi. O zamanlar hafta tatili Cuma olduğundan, Pazar günü yapılan bu maça okul müdürü izin vermemiş ve gelememiş. Ben de gelemediğimden, haf izzi'yi kaleye geçirerek 8 kişi ile maça başlamışlar. ikinci devre 10 kişi olmuşlar. Hava soğuk. Yağışlı. Saha kaygan, etrafta da 40-50 seyirci vardı. Bana, "Çabuk kaleye geç" dediler ama vakit yoktu. 5-10 dakika kalmıştı.
Biz bu maçı anarken, hep, "Kalecisiz Maç" sözünü kullanmışızdır. Takımı da, "Kalecisiz Takım" diye anarız.
Bir noktayı daha işaret edeyim, bu mühimdir:
Galatasaray'ın 7 kişi olduğu doğru değildir. Onların elemanı çoktu. Gerçi maça 7 kişi başlamışlar, sonra 10 kişi olmuşlardır. Bizimkiler 8 başlayıp 10 olmuşlar. 2 takım sahadan 10'ar kişi olarak ayrıldılar.
O mevsim bizim takımın sahaya tam olarak çıktığı nadirdir. Oyuncumuz yoktu. Kulüp dağılmak üzere idi. Çok defa takımı başka kulüplerden ödünç oyuncularla tamamlardık.
--spoiler--
