Ah! Altın gibi dökülüyor yapraklar rüzgarda
uzun yıllar ağaçların kanatları gibi sayısız
uzun yıllar geçti, hızlı yudumu gibi
yüksek saraylardaki bal likörünün
Batının ötesinde, Varda'nın mavi kubbeleri altında
yıldızların titrediği
kutsal ve kraliçelere yaraşır sesinin şarkısında
Şimdi kadehi benim için kim dolduracak?
Çünkü artık Tutuşturan, Varda, Hepak dağından,
ellerini bulutlar gibi kaldırdı yıldızların kraliçesi
ve bütün yollar derin gölgelere battı
ve gri ülkeden çıkan karanlık yayılmış
aramızdaki köpüren dalgalar üzerinde
Ve sis Calacirya'nın cevherlerini sonsuza dek örtmüş
artık kayıp, kayıp doğulular için Valimar
Elveda! belki sen Valimar'ı bulursun
Belki sen bile bulabilirsin onu. Elveda!
Ai! laurië lantar lassi súrinen,
Yéni únótimë ve rámar aldaron!
yéni ve lintë yuldar avánier
mi oromardi lisse-miruvóreva,
Andúnë pella, Vardo tellumar
nu luini yassen tintilar i eleni
ómaryo airetári-lírinen.
Sí man i yulma nin enquantuva?
An sí Tintallë Varda Oiolossëo
ve fanyar máryat Elentári ortanë,
ar ilyë tier undulávë lumbulë;
ar sindanóriello caita mornië
i falmalinnar imbe met, ar hísië
untúpa Calaciryo míri oialë.
Sí vanwa ná, Rómello vanwa, Valimar!
Namárië! Nai hiruvalyë Valimar.
Nai elyë hiruva. Namárië!
