su sıralar ülke insanının peşin kahkahalarla desteklediği avrupa yakası - gaffur karakterine olan ilginin yorumlanmasıyla çıkarılabilecek sonuçlardır.
gaffur tiplemesi hayatımızda unuttuğumuz bazı gerçekleri tekrar hatırlatmıştır. o giydiği pijama deseni ile bundan 20 yıl önce türk insanının evindeki en rahat ve yaygın kıyafeti hatırlatmıştır. kirli ve bakımsız sakalı ile bir dönemin modasını da hatırlatmıştır. kapıcı ailesinin içinde bulunduğu aile yaşantısını ve babaerkil aile düzenini de hafızalarda canlandırmıştır. bunlar gerçek peki madalyonun diğer tarafında neler var acaba;
türk gençliği nasıl bir açlık içinde kalmıştır ki, bu tazr bir karakteri hayatının her alanında kullanıma açmıştır...msn'de kullandığı fotograflardan tutun da cep telefonu arka plan resimlerine, bilgisayar masaüstü arka planından tutun da cep telefonu müziklerine bu karakter neden taşınmaktadır acaba?
ülkenin birbirinden saygın eğitim kurumlarında kendisini yetiştiren insanlar bu kadar alalede bir kişiyi nasıl bir fenomen haline getirmiştir? komedi sanatının kavuklu hamdileri, erol günaydınları, münir özkulları, kemal sunalları, şener şenleri, adile naşitleri, zeki alasyaları, metin akpınarları ve daha burada adı geçmesi gerektiği halde hatra gelmeyen isimleri neyi eksik yapmışlardır acaba?
devekuşu tiyatrosu 20 yıl boyunca bu ülkenin her tiyatrosunda izleyiciyi koltuklarından düşürürken bu kadar basite inmek zorunda mı kalmıştı? değişen kültür yapısı mıdır gaffur'u hayatımıza sokan yoksa türk sanatında yeri hep ayrı olan gülmece sanatı ve o sanatın icracıları mı hata yapmıştır? gaffur'u hayatının baş köşesine yerleştiren düşünce yapısı sami hazinses'i tanır mı? ölümü nasıl ve ne şartlarda olmuştur bilir mi?
şimdi on puanlık bilimsel soruyu soralım;
hata kimdedir?
a) hata gaffur'dadır.
b) hata fakir fukara halde, hastane köşelerinde ölen ve bir çoğu hala ölümü bekleyen sanatçılarımızdadır.
c) hata sanatı ve sanatçıyı değerlendiren toplumdadır.
d) hepsi.
gaffur, varoşların beyaz türklerden intikamıdır.nişantaşında yaşayan/çalışan beyaz gömleklilerin kendi içindeki gettolarında , kendilerine benzemeyen halkın ( tabi halk böyle bir şey midir , tartışılır) varolma ve sonuçta kendini kabul ettirme gerçeğinin ta kendisidir.istanbul bir defa daha fethedilmektedir. 1960 larda başlayan göçün çocukları , artık büyüdüler, kenar mahallelerde , levent i, şişli yi görmeden yaşamak istemiyorlar.ama istanbullu olmak da değil dertleri.artık köylerine dönmeyecekler, ama istanbul u kendilerine benzetene kadar sürdürecekler savaşlarını.nasıl ki arjantin de zenginler, şehirlerden uzaklaşıp yüksek duvarlı site/komün hayatına geçtiler kaç zamandır, az kaldı istanbul böyle bir şehir olacak artık. elitist değilim, gelenekçi de. ama birilerinin yüksek duvarlara, güvenlik şirketlerine ihtiyacı olacak.tabi ki bir deprem bütün döngüyü tersine çevirmezse.
aslında herkesin aklında bi gaffur vardır.belki de gecmis zamanlardan bu yana cevrilen turk filmlerinde karsımıza bi gaffur cıkmıstır.uzerınde atleti altında cizgili pijaması bi elinde tv kumandası bi elinde birası ayaklarını rahat edecegi bi yere uzatmıs o gunun yorgunlugunu tv izleyerek atan evli türk erkegini gürse birsel bize mizahi bi yonden sunmustur.
o eski, artık köylü işi diyerek bazılarının almadığı, yada modasının geçtiği söylenerek satılmadığı çizgili dedelerimizin pijamalarının yerini modern pijamaların aldığı ve ortalığı kasıp kavurduğu bu zamanda; o pijamaların popüler bir dizi ve karakteri ile tekrar nasıl satış patlaması yaşadığıdır.
neden bu kadar tuttu diye sormuşlar bu tipleme bu abimize... adam da aşşağı yukarı şöyle bişey demiş; gaffur ezik bir tip ve sanırım insanlar onda kendinden bişeyler buluyorlar..
