çingeneleri anlayabilmek için, bilmek için, yadırgamamak için izlenmesi gereken film. Hele hele Balkan müzikleri ile ilgiliyseniz, sizde onlardan biri olmak isteyebilirsiniz bu filmi izledikten sonra.
izlerken, çigan müziğinin en güzel örneklerini de duyabileceğiniz film.. hem aramak, durmadan aramak, hem de anı yaşamak vücut buluyor filmde.. inanılmaz.. **
rona hurtner ı keşfettirmiş, canlı, samimi, hüznü; muhteşem müzikleriyle boğan tony gatlif filmi.
özellikle isidor un arkadaşının mezarı başındaki
(bkz: tutti frutti tekila) eşliğinde gerçekleştirdiği ritüelle aklımızdan çıkmayacaklar arasındadır.
tony gatlif imzalı izlediğim bu ilk film genel atmosferi dolayısıyla epeyce başarılı. müzikal unsurlar elbet pek bir destekçi. final ise kusursuz. filmin vizyon tarihi 1997.
müzikleri, oyunculukları, konusu ve konunun işlenmesiyle tam bir başyapıttır. kanımca çingene hayatını, Kusturica'nın "çingeneler zamanı" filminden daha etkili bir şekilde gözler önüne koymuştur.
sürekli olarak "çingeneler zamanı" filmiyle mukayese edilen, ama bambaşka bir dünyayı anlatan müzikleri ve samimiyetiyle kendine bağlayan, inandıran bir film olsa da kurgusal açıdan çok yetersiz, eksik, olay örgülerinin bir türlü birleştirilemediği filmdir. çingeneler zamanı gerek kurgusal açıdan gerekse olay örgüleri bakımından izleyicinin taviz vermesine izin vermezken, gadjo dilo izleyiciyi anlatımın çıplaklığı ve samimiyetiyle bir taviz çemberine almaktadır. senarist ve yönetmeninin * çingene olmasından kaynaklı bir haykırış vardır filmde. çingeneler zamanında ise tema "çingenelik" üzerinde değil, aslında tam anlamıyla ailenin üzerinde yoğunlaşmaktadır. yani çingeneler zamanı bir çingene aile üzerinden çingeneliği anlatırken, gadjo dilo tam tersine bir köy dolusu çingene üzerinde dünya üzerindeki tüm çingenelerin sesi olma savaşı vermektedir. izidor'un haykırışı tüm dünyada varolan çingenelere yönelik adaletsizliği dokunaklı ve *ölçülü bir şekilde anlatmaktadır.
peki bu kurgu hatalarını örtbas etmeye yeter mi? evet, yeter.. * lafını esirgemeyen yönetmen başarılı bir iş çıkarmıştır. ama herşeye rağmen çingeneler zamanı'nın yanından bile geçmez.
yani çingeneler zamanı bir yakarışsa;
gadjo dilo acı bir haykırış bir başkaldırıdır.
mutlaka izlenmesi gerekir filmdir..
Kazara izlenmeye başladığında, bu filmi çekenin has bir çingene olduğunu anlayabileceğiniz bir film. Müzikleri öylesine harikadır ki... Film, erkeklerin sadece kusursuz kızlara aşık olmayacaklarını söylemesi açısından da önemlidir. Filmin kadın oyuncusunun düğün sahnesindeki dansının baştan çıkarıcılığı, erotizmin çıplaklıkla ilgisi olmadığını da söyler bizlere.
öteki'nin manifestosu olan film. bu kadar naif ve hassas, şeffaf ve dokunaklı, ritmik ve melankolik, duru ve kuduruk bir film az bulunur. görüntüsüyle, diyaloğuyla, müziğiyle kaçırılmaması gereken bir başyapıt.
Sinan çetin, çağan ırmak, zeki demirkubuz, nuri bilge ceylan'ın ve benzerlerinin günde beş vakit tok karnına, başa alıp alıp izlemesi gereken baş yapıttır.
ırkçılığı anlatır.
herkesin yerini yurdunu sınıfını bilmesi gerektiğini anlatır.
yani haddin nasil bildirildiğini.
Gatlif filmlerinde ilk müzikler üzerine düşünürmüş.
o yüzden müziklerle alıyor aklı baştan.
Huysuz Sabina'nın bozuk ağzından çıkan küfürlerin şerefine tam üç kere tutti frutti!
müzikleri ve diyaloglarıyla tam bir baş yapıt olan bir film. ne nuri bilge ceylan ın filmleri ne de çağan ırmak gerçek yönetmen işte bu filmi çekendir.
