geri ve u dönüşü olmayan bir yolda, kalp kararmasına doğru, her gün biraz daha fazla ilerlemektir. tabii ki ölene kadar tevbe etmek için geç değildir. ama alışmışta kudurmuştan beterdir sonuçta.
günaha alışan vücutta her gün içilen içkiyi ve her yapılan bafiyi bırakmayı, "downgrade" geri bir terfi, attan inip eşeğe binme gibi algılayıp, kendine verilen bir hakkın elinden alınmasına içerlenip isyan da edebilir. yani bu bağlamda kalp kararması kavramı sapına kadar doğruluk taşır.
--spoiler--
Günah işleyince, kalb kararır, hastalanır, dünya sevgisi yerleşir ve Allah sevgisi gider. Kalbin bu hâli, bir şişeye benzer. Su doldurunca, havası çıkar. Suyu boşaltınca, hava kendiliğinden dolar. Bir bardaktaki hava çıkmadıkça içine su girmez. içine su koyunca da, bu suyu çıkarmadan başka şey koyulmaz. Kalb de bardak gibidir. Kalbi Allah sevgisiyle doldurmak için, başka her şeyi, her sevgiyi kalbden temizlemek gerekir
--spoiler--
