bazen dinlemek bile huzur verir insana. o saate kadar dut yemiş bir cinsleri gibi duran kuşlar, işte o güneşin ilk ışıklarıyla başlarlar en güzelinden ama en telaşlısından ötmeye.
günün ilk ışıkları henüz düşmüşken yeryüzüne, telaş içinde ötüşen kuşların sesi, annemin sesinden sonra özlediğimdir. artık sabahlayamamak duygusu kemiri, ah keşke kuş olsaydım.
