Ankara'da araba kullandım. 30-40 dakika ve yoğun akıcı trafikte. O... çocuğunun evladı..diye küfür ettim aniden önüme kıran bir arabaya. Zaten ayak bileğim ağrıyor fren gaz fren gaz...sağdan soldan gelen arabalar...öff nefret ediyorum araba kullanmaktan.
Bilmiyorum ki niye böyle oluyor. ilk yalnız kalışım değil. Hatta kalabalık içinde yalnız kaldığım da olmuştu uzun süre. Yine de bir gerginlik, stres. Ne olabilir ki? Artık eskiden korktuğum şeylerden korkmuyorum ki. Neden böyle oluyor? Vicdan azaplarım peşimi bıraktı. Korkularım kısmen bıraktı. Bıraktırdım diyelim.
Neden şimdi böyle oluyor?
Aslında işyerimde mutluyum. Gergin olduğum zamanlar çok olsa da. Son zamanlarda gergin bile değildim hatta. Bu tatil beni dinlendirdi, il gübi geldi. Belki de o tatil motive etti beni. Her neyse.
Yapmam gerekenleri yaptım. Şimdi çayımı içeceğim. Yapmam gerekenleri yaparken aklıma şu geldi ki 6 ay sonra belki de özgür olurum. Belki kendi işimin patronu olabilirim veya bir yıl sonra olur bu, eninde sonunda olabilir ve çok uzak değil değil mi? Ne bileyim, şimdiden hangi şehirde kontenjan kovalayacağımı düşünsem ve araştırsam, öyle ya da böyle geçer bu süre. Û ay boyunca mı? Evet. Diğer 6 ay jet gibi geçtiğine göre?
