sayı artmasından ziyade, kamu önünde daha görünür, bilinir hale gelmeleri ve geçmişteki kadar ayıplanmamaları, hatta kısmen rağbet görmeleriyle açıklanabilecek bir durumdur. yoksa geçmiş mükemmeldi, şimdi battık demek de pek çözüm yolu değildir (bkz: şanlı geçmiş ütopyaları). çözüm yolu, önce kendimizi düzeltmekten, sonra da ar damarı çatlamışlığa prim vermemekten geçer.
hepsi aşk-ı memnu yüzünden çürümüş insanlardır. şaka bir yana, bu herhalde tarihin tüm dönemlerinde çevrilen bir geyiktir. 'olm, insanlık ölmüş lan', 'başımıza taş yağacak yahu' tarzı laflar her zaman söylenmiştir ve dünya da halen yerinde durmaktadır. günümüzde ahlaki bir çöküntünün yaşandığına inanmayanlardanım. bunu sürekli dile getirmek bence kötülükler ile mücadele etmeye yanaşmayan insanların tercih ettiği bir seçenektir. şair ne demiş: 'bir insanı sevmekle başlar her şey...'
