türkiye cumhuriyeti'nin, cumhurbaşkanının affedişi ile büyük bir ayıptan temizlenip aklanmasına vesile olmuş kahraman!
sözde hümanist tavırlar ile hayal dünyasında gezenlere gelsin..
bana göre mide bulandırıcı, iğrenç bir katildir. adi bir kasaptan farksızdır. kansermiş, ölüyormuş, acı çekiyormuş.. zerre umrumda değil. bana ne yahu? acı içinde kıvranarak ölsün bana ne? masum insanları öldürmüş bu zevat için üzülecek kadar merhametli değilim. iyi ki de değilim.
hasta diye affetmek nasıl bir mantıktır? ceza caydırmak için vardır. bu mahluk pişman olmuş mu? elbette hayır. eminim ki bugün olsun yine aynı şeyleri yapar, yine masumları öldürür, yine pim çeker, yine silah çeker, yine bomba atar. kanser olması onun özgür olması gerektiği anlamına gelmez, tedavi olması gerektiği anlamına gelir. normal olan budur.
bana böyle insan hakkından bahsetmeyin. bana böyle hümanist anlayışla gelmeyin. bana böyle hukuk demeyin. geri gelecek mi öldürdükleri? insanlık adına affettiğiniz bu zihniyetiniz şehitleri geri getirecek mi?
artık bu saatten sonra duam, hukuk terazisinin asla şaşmayacağı, yapılanın yanına bırakılmayacağı o yüce adaletin karşısında hesap vereceği günün gelmesidir. ben sizin adaletinizi anlamıyorum.
cumhurbaşkanı kanaatini kullanarak affetmiştir. bu olayın; iktidarla, muhalefetle, ergenekonla, manasla, sağla, solla alakası yoktur. bu olay tamamen insanidir. tekrar ediyorum: insani!
ulan terörist olmak varmış bu ülkede dedirten kadın...devlet bu kadını sanki gözünün üstünde kaşı var diye hapse attı...terör örgütü üyesi ve eylemlere katılmış birinin elini kolunu sallaya sallaya çıkması terörist olmayı, bu devlete ihanet etmeyi meşrulaştırmaktadır...
ahmet necdet sezer bu şekilde bir af çıkardığında pkk yanlısı sıfatı yakıştırılmıştı yandaş medya tarafından. şimdi aynı affı abdullah gül yaptı. bakalım abdullah gül'e de aynı sıfatlar yakıştırılacak mı?
abdullah gül bir devlet başkanına yakışanı yapmıştır.
bir devletin hukuku intikam mekanizması değildir. vatandaşlarının birbirleri ya da kurumlarıyla olan anlaşmazlıklarını çözmeye çalışır. bunun çeşitli yolları vardır. maalesef bunun bir yolu da, 2009 yılı itibarı ile bütün dünyada, vatandaşların hapsedilmesidir. hapis yöntemi, vatandaşların diğer vatandaşlara veya kurumlara zarar vermesini engellemek için kullanılan bir yöntemdir. her ne kadar suç tanımları ve hapishanenin toplumsal faydası tartışmaya açık olsa bile şu bir gerçektir ki güler zere artık kimse için bir tehdit değildir. diğer vatandaşlar ideolojik veya duygusal nedenlerle bu durumun farkına varmak istemeyebilirler ama hukukun siyasi görüşü yoktur. vatandaşlarından hiçbiri, hangi siyasi görüşe inanırsa inansın, diğer tarafta değildir. ölmek üzere olan hapisteki vatandaşının ailesi ve yakınları da diğer tarafta değildir.
işte bu yüzden, her ne kadar gecikmiş te olsa, alınan karar bütün ülke için ileri doğru atılmış ve bir prensibin yerleşmesi yolunda atıldığını umduğum bir adımdır.
Bir insan ne yapmış olursa olsun "anne kucağında ölmek" olan son isteğini duyduğumuzda tüylerimiz bir gram dahi kıpraşmıyorsa vah bizim halimize. "...dokunulmayan "sanık" ve "şüphelilerin" devleti yönettiği ... Zimmet, evrakta sahtecilik, kalpazanlık, dolandırıcılık yapanların asla yargılanamadığı... KAzara yargılanan ve mahkum olan varsa dahi, cezalarını villalarının havuzu başında çektikleri... Beter bir memleket... hırsızlık, avanta, soygun, gasp, zimmet, dolandırıcılık, gibi kişisel çıkara dayalı yüz kızartıcı suçları işleyenlerin bu ülkede neden korunduğunu... Ama kendi çıkarı olmadığı halde toplum yararına olduğunu düşündüğü ideolojik suçları işleyenlerin neden zindanlara doldurulduklarını düşünüyorum."
Böyle demiş Bekir Coşkun. Ben de düşünüyorum. Terörist bile olsa bu ülkede yaşayan bir insanın son isteği olan annesinin kucağında ölmeyi hakettiğini düşünüyorum.
neye karşı çıkmış olursa olsun, ister anayasal ister babayasal düzene, bu tarafı umurumda olmayan kişidir. zira beni an itibariyle enterese eden adaletin çok geçte olsa bir şekilde tecelli etmesidir. ailesinin yanında geçireceği bir kaç ayın ( umarım çok daha uzun olur ) derdindeyim ben. anayasal düzeni düzen düzmüş, düzülen düzülmüştür zaten. fazla kasmaya, korkmaya gerek yok.
Adaletin olmadığı ülkede zaman zaman ilahi adaletin tecelli ettiğini ve öldürdüğü şehitlerin yakınlarının ve gazilerin bu kadının bu dünyada yaşadıklarını gördükten sonra mutlu olduklarını hissettikten sonra terörist için artık ölüm vakti gelmiştir,özgür ya da tutsak.
Şehitlerin Ruhu Şad Olsun...
birilerine kendi hukuklarını anlattığın zaman muhtemel ki, ''cezaevinde'' olan kişiyle ''ölse de nefes alsak'' akla geliyor. nerde vuku buluyor bütün bunlar, cezaevinde. ne önemi var canım, ölse de nefes alsa birileri. kimse kimseye halbuki nefes alma demedi, öyle anlaşılıyor ki nefes almayı kişilerin üzerine, ya da ölümlerinin üzerine daha fazla oksijen tüketmek olarak görülüyor. e ne de olsa, dışarda oksijenimiz bol. sen rahat nefes alasın diye zaten elden gelen arda konulmadı, bilmem astımına care olur mu. insanlık tarihinin ve doğalı itibariyle sınıflı toplumlardan bu güne, bir şekilde kendi hukuklarına uymaları gerekenlere söylendi bu söz, sana değil. sen nefesi cek ciğerlerine; ancak insanlara vicdandan bahsetme.
sempatizanların eline verilmiş acıtasyon kozu. ölse de rahat bir "nefes" alsak.
vicdan deniyor ya ben ona yanıyorum. ulan tıkla bak bakalım vicdan ne demekmiş. sen güler zere'nin müsebbibi olduğu yitik hayatlar için hiç vicdan azabı duyur musun? sadece yitirilen değil, kararan hayatlardan haberdar mısın? belki de hayatının geri kalanında kendisini eksik veya yarım adam gibi hissedecek olan, hayatı boyunca bozulmuş bir psikolojiye "kelepçelenmiş" olan gazileri düşündün mü hiç? sanmıyorum. çünkü senin odak noktan onlar değil, güler zere. yani bir terörist.
hadi koy bakalım elini vicdanına. hadi bul da koy. var mı acaba?
suç ve ceza kavramlarını kavramak hayli işimize yarayacaktır. cezanın amacını kavramak ise yolumuza ışık tutacaktır. cezanın önleyici ve ıslah edici yönleri vardır. her şeyden önce ceza bir insana çektirilir. suçu ne olursa olsun insanlıkla bağdaşmayacak muameler ise cezadan ziyade işkencedir. hal böyle iken ceza çekemeyecek bir duruma gelmiş insanın salıverilmesi gayet normaldir. çünkü suç olan fiiller toplumun yüreğinin soğuması için değil, toplum düzeni için bu şekilde cezalandırılır. objektif yaklaşımı elden bırakmak ise tabi ki toplumu ziyana sürükleyecektir.
diğer taraftan bunu bir kahramanlık olarak nitelendirmek ise apayrı bir olaydır. kendisi grevler, eylemler, direnişler neticesinde ve ya suçsuzluğunun anlaşılması sebebiyle değil durumunun vehameti sebebiyle affa uğramıştır.
eğer direnerek içerden biri çıkartılsaydı içerde kimse kalmazdı. hastalık etkenini göz ardı ederek devrimci çığlıklar atmak biraz şakacı bir tavır gibi duruyor.
peki gidenler ne olacak? geri getirilecek mi?
hayır. tabi ki hayır. ceza geri dönüştürücü bir fiil değildir. amacı farklıdır.
akıl hastalığına tutulanların cezalandırılmamasındaki amaca mesela bir göz atarsak cezanın bir etki etmeyeceğinin düşünülmesinden kaynaklandığı görülecektir. kapiş?
özgürlüğü 4 kasım tarihi itibariyle kendisine verilmiştir.artık ne kadar özgür,varın siz düşünün.
hakkında yazılanları gördükçe ben de kanser olucam sanırım.yakındır.
suya düşen bir karanfil ölüyor.
ölüyor lan.bırak cumhurbaşkanından yazı gelecekmiş falan. ambulansa bindirilirken sedyeden düşürmeyeceğinizi bilsem içerden çıkarın derim ama..neyse..
bürokratik işler güler zere'nin kanserli hücrelerinden daha yavaş ilerliyor.umarım ben yanılırım da güler zere kurtarılır.
gerçi içerde olmasaydı bir insanın hayatı bu kadar önemsenmezdi bu ülkede ya.. neyse şimdi.. en kısa zamanda iyi haberlerini duyalım.. tek istediğim bu şimdilik..
