Düşünüyorum da, asıl suçlu benim aslında , gözlerinle bana anlatmaya calısmıştın her defasında, baktıgımda ben yoktum o gözlerde ama tekrar tekrar deneyip kendimi bulmaya çalıştım onlarda, hem ne gerek vardı ki aşktan anlamayan birisine bu kadar bağlanmaya, aşk kadınıyım ya, sever dedim umutlandım, Ben umutlandıkca o beni düşünmedi, bana deger vermedi, sadece çekti ve gitti, sessizce ardından bakıyorum her seferinde ama sessizliğim, icinde büyük bir çığlık, duruşum bir volkan gibi Yuce ve kızgın , yani bir patlasam cevremde Hersey kül olacak ne sen kalacaksın geriye ne de ben, neyse bunlara ne gerek var, diyorum ya gozlerin de ben yoktum ve artik hicbir zamanda olamayacağım çünkü ben senin kadar alcalıp sığ sularda boğulmayacağım...
göz göze gelindiğinde onun gözlerinde kendinizi görürsünüz ve oradasınız sanırsınız. gözlerinde ben yoktum diyorsanız hiç göz göze gelmemişsiniz demektir.
