Bir siir yazarak, göl kenarina atifta bulunmak istedim.
Göl kenarında akşam serin,
Bir rüzgar eser, hüzün gizli derin.
Su yüzünde düşer günün ışığı,
Kalbimde yeşerir sevdanın sırrı.
Ağaçlar fısıldar, rüzgarın sesi,
Ay doğar biraz sonra, alır yerini özlemesi.
Dalgalarda dans eder gecenin yıldızı,
Her bir kayık, sürer bana hatırası.
Baktıkça suya, kaybolur hayal,
Bir anlık mutluluk, geçer aniden, yırtar pervane.
Çiçekler açar, gün batımında enfes,
Göl kenarı bana sunar, hayatın şefkatle bes.
Dalgalarla oyun, oynaşır gece,
Sonsuz arzular, taşır zamanın neşesi.
Yıldızlar yaklaşır, dost gibi sarmalar,
Kalbimdeki sevgi, bir umutla yanar.
Gölün kenarında, hayaller seferde,
Her adımda umut, her nefeste sevda derde.
Kıyametin içinde buluruz huzuru,
Birçok acıyı siler, bu akşamın duygusu.
Gece yavaşça düşer, sarar karanlık,
Ama biliyorum, aşk vardır hep derinlik.
Göl kenarında yürümek, bir masal gibi,
Her adımda hissetmek, hayatın rüya dibi.
Ve akşam sona erer, ama izleri kalır,
Gökyüzünde yıldızlar, umutla bakar.
Bir gülüş, bir dokunuş, hayat dolu raflar,
Göl kenarında akşam, hep hatıra akar.
