futboldan nefret etmek için birçok sebep vardır, sadece kapalı kapılar ardından dönen siyaset-mafya-ticaret üçgeni, stadyumda küfür etmeyi marifet sanan zavallı holiganlar, futbol maçlarından sonra silahlarla insanları öldüren şehir magandaları,futbolu sadece bir ticaret organizasyonu gören zihniyetler, futbolla erkekliğini kanıtlamaya çalışan zavallılar, karşı takımın taraftarlarının boğazına binenler...
kısacası bunlar varken futbolu sevmekten çok nefret etmek daha doğaldır. fakat asıl nefret edilecek şey bir spor olarak algılanan futbol değildir. içindeki balçığı ve zehri futbola bulaştıran zihinlerdir.
vefat etmiş olan babamdır.*yahu anlamıyorum, ne alaka eşcinsellikle? ne alaka toplukla? herkes sarma yemeğini sevecek diye bir kaide mi var? zevkler nasıl böyle saçmasapan bir kelimeyle sınırlandırılır? murtuzanlığa ne gerek var? anlamıyorum hiç hiç anlamıyorum.
herhangi bir takımın galibiyetinde kendisine giren veya çıkan birşeyin olmadığının farkında olan,insan sıfatını dibine kadar karşılayan zeki varlıktır.
kısa donunun cebindeki paranın tamamını arcade makinaların jetonlarına yatıran, gece uyurken, gündüz dolaşırken, final fight' ı nasıl bitireceğini düşünen 6 yaşındaki bünyenin önünden oyunlarının pıleysteyşın' daki kıçıkırık vining elıvına sarmış orospu çocukları yüzünden alınması sonucu*, bu gerizekalı sikindirik ayaktopundan da, oynayanlardan da, pıleysteyşından da nefret eden kişi de bunlardan biridir.
ayrıca bu ayaktopçularının ota boka faul demeleri, biri yere kapaklansa diğerinin oyundan çıkarılması kimin ipne, homo olduğunu göstermektedir kanımca. götü demirden olmayan oyuna girmez arkadaş.
