futbolcunun oyununu icra ederken, aman aman laflar etmesi gerekmediğinden mütevellit, futbolcuların idman yada maçın sonucunda,''önümüzdeki maçlara bakıcaz'', ''benim atmam önemli değil takımın kazanması önemli'', gibi klişe kaç cümleyi bile kuramaması durumudur. futbolu bırakıp yorumculuğa soyunduklarında ise ''allah bunların yorumlarını evlerden ırak etsin'' temennisi akıllara gelir. artık ''çıktıkları hava topu''nda aldıkları darblerin bir etkisi var mıdır bilmiyorum.
sorumlusunun gülle gibi top ve hava topları olduğunu düşündüğüm durum. beyin hücreleri azaldıkça konuşma yetisi de tabii bundan etkileniyor. bir de hiç kitap okumuyor olmaları ihtimalini göz önüne alırsak sonuç normal gözüküyor.
gerçekliktir.
neredeyse sürekli kullanmalarından dolayı dillerine yapışıp kalmış birkaç ifade grubu ile yaşar futbolcu milleti. kaideyi bozamasa da istisnalar da yok değildir.
(bkz: uğur boral)
kafaya fazla darbe aldıları için konuşmayı kötü etkiliyor.
genelde savunma ve savunmaya yakın pozisyonlarda oynayanlarda görülür.
kezman, anelka, ribery, hakan şükür güzel konuşur ve bir türlü susturulamayan futbolculardır. susmayıp uefa'ya da konusanlardan da vardır. teknik direktörlerden de örnek verilebilir. *
büyük çoğunluğunun klişe konuşmalar yapması ve "haaağkem" telaffuzundan ötürü içinde bulundukları durum... orkun uşak vb. istisnaları daha sık arıyor gözlerimiz...
beyinlerinin kullanacağı glikozu, maç boyunca bacak kasları ve ciğerleri harcadığı, maç sonunda karşılaştığımız bir yanılsamadır.
düşünün bir, çoğumuzun iki haftada yaktığı kaloriyi, 90 dakika içerisinde adamın sadece bir bacağı harcamıştır. vücudu tamamen güçsüzdür, anüsüne kadar terlemiştir, duşunu da yeni almıştır bir an evvel kendini otobüse atıp birazcık kestirmek, şişmiş ayaklarına buz koymayı düşünmektedir... yok öyle hemen kaçmak, direk mikrofonu uzatırlar adamın gözüne, bir kaç kelime konuşmaz zorundasın.
bu duruma düşmüş insanın bir dezavantajı daha vardır. kendisi artık kendisine ait değildir. eğrisi doğrusu ile kamuya aittir. binlerce hayranı vardır bu kişinin. ee mecburen kelimelerini dikkatli seçmek durumundadır. tabi klup-federasyon baskısı da cabası. asla kendisi olamaz, gerçek hislerini aktaramayacaktır. bu durumda geriye kullanabilinecek bir kaç cümle kalmıştır;
önümüzdeki maçlara bakıcaz
pozisyon gereği vurdum art niyetim yoktu
vs.
onların hiçbiri bizim gibi klavye başında takma isimler kullanarak -tamamen kendileri olarak- hislerini aktaramıyor maalesef.
ha demiyorum ki futbolcuların herbiri filozof gibidir, sürekli okurlar, kelime dağarcıkları çok gelişmiştir vs. hayır öyle değil, ama özürlü gibi de hiç değiller. bir çoğu gayet sosyal, esprili-eğlenceli, komik insanlar. yüzyüze konuşma fırsatı buldugum bir arda turan mesela... zaman bulsa yazar olsa yazsa dedirten bir kişidir, hazırcevaplılığıyla...
bazılarında bu durum ters olabiliyor. örneğin futbol oynama özürlü olan ''uğur boral'' ın gayet güzel bir şekilde , akıcı bir anlatım ile maç sonraları röportaj vermesi gibi. aynen ''servet çetin'' için de durum aynıdır.
yaşları ilerleyince futbolu bırakıp spor yazarı olduklarında okunamayacak kadar saçma, salak yazılar yazmalarına ve sadece aptalca konuşmalarına gülmek için izlenen tv programları yapmalarına neden olan durumdur.
