Boş iş. Ne diyeyim. Futbola ayrılan kaynaklar eğitime ayrılsaydı. Futbola ayırdığımız zamanı kendimizi geliştirmeye ayırsaydık. Bugün çok daha farklı bir memleket olurduk. Tabi spor da olacak da Futbol spor değil; Oyun/ Takım oyunu. Elimde bir şans olsaydı futbolu yalnızca "amatör" bir oyun olarak bırakırdım. Futbolculara 24 yaş sınırı koyardım. Tüm takımları kaynaklarıyla beraber federasyona bağlardım. Tüm takımların, tüm kaynaklarını, tüm takımlara eşit olarak dağıtırdım varsa ki gerçekten "adil" bir oyun olsun. Oyun olarak kalsın. insanların yaşamında bu kadar yer tutan bir şey olmasın.
her erkeğin sevdiği bir spor dalı değildir. bazıları daha önce bir takımı takip etmiştir. fakat bir bakmışlardır ki tuttuğu takım sürekli kaybediyor, insan sürekli kahroluyor, artık futbolu takip etmeyi bırakmıştır. düşünüyorum da zaten üzen ve kahreden kısımları sevindiren kısımlarından kat be kat fazla. şu kısacık dünya için değer mi kendini yıpratmaya?
Televizyondan izlemek boş iştir,adam iki topa vuruyor milyonları götürüyor bizimkiler burda kavgasını ediyor, bir hafta önceden maçı tartışıyorlar, onu anlamadıkta maç bittikten sonra neyi tartışıyorlar onu anlamadım, zaten maç oynanmış iş bitmiş tartışma neyi geri getirir.
son zamanlarda stadyumlarda çalan müziklerle de tat kazanan oyun.
manchester city, oasis çalıyor. bayern münih'te gol sonraları seven nation army coverları çalıyor. liverpool tribünleri, celtic tribünleri, dortmund tribünleri v.s. yıllardır you'll never walk alone söylüyor.
bizim ülkede siyasetin eş anlamlısı ne desen futbol derim. özellikle de son senelerde arttı. insanlar doğru olan eleştirileri bile rakip takımı tutan biri yaptığı için eksiye boğabiliyor bu sözlükte. dışarda da durum farksız.
bir şiddeti öfkeyi boşaltma aracı olarak görüyorlar ayrıca. yorum yapılırken ağızdan küfür eksik olmuyor. sonra ülkemizde futbol neden bu halde diye soruyorlar bir de. bizim ülkede hiçbir takım taraftarı artık güzel futbolu istemiyor ki bir olay olsa kavga etsek peşinde.
bakın rakiplerinizle alay edin ama beraber gülün sinir olsanız bile. çünkü aynı durum sizlerin de başına gelir o alay eder takılır. ama yok bunun yerine alınganlık var. bir de iletişim kurmak yerine bilerek anlamamazlık var.
bizim ülkemizde taraftarlık kalmadı artık. tek kalan şey holiganizm. o yüzden artık bir şey söylemeye gerek yok. zevk alınacak bir oyunu da alın istediğiniz gibi konuşun.
altı üstü 1,5 saatlik hadisenin koca koca adamlar tarafından sabahlara kadar konuşulduğu olay.
1,5 saatlik zaman diliminden saatler dolusu malzemeyi nereden bulup çıkarıyorsunuz şaşıyorum.
Ağzı kokan sosyalizm sevdalıların eleştirmeye çalıştığı dünyanın en büyük sportif faaliyeti.
Che denen şekil şukulun röveşata çekerken fotoğrafı olsa hepiniz holigandınız, boş yapmayın lan burda. Burda boş yapacağınıza Siktirin gidin iki üç tane sidik kokan beşiktaş solcusu sikmeye çalışın bu laflarla.
fakirleri ayıklamak için kapitalizmin çok güzel bir tuzağı.
fanatik fakirler cebinde ki son parayla bilet, atkı, forma, kombine hatta digiturk, d-smart vs bilimum ayıklama yöntemleriyle, futbolcuların ve yöneticilerin ceplerine milyon liralar indirmesini sağlayan hatta ve hatta adam öldürmeye gidebilecek kadar kutuplaştırma, sosyo-politik karışıklıkları beraberinde getiren, elinde bulundurdukları güçle bazı olaylara bu fakirler sayesinde yön verirler. Futbol bir satranç oyunu olduğunu varsayarak taraftarların sadece piyon olduğunu söylebiliriz.
işte bu yönünü o kadar güzel kamufle ediyorlar ki işin amacı bu dönemlerde tamamen spordan çıkmış olup sadece para için yapılan bir aktiviteye dönmüştür. tıpkı ilaçların sizi tamamıyla iyileştirmediği ve bilinçli eskitme yöntemleriyle, aldığınız her ürünün bir son kullanma tarihi olması tamamıyla kapital sistemin oyunlarıdır. sıradan vatandaş bunu görmekte hep zorlanacaktır.
daha üzerine söylenebilecek paragraflarca cümleler var ki onu da oturup siz araştırın.
gerçi ülkemizden her genç futbol profesörüdür ama bunu bilmeyenler, anlamayanlar da mevcuttur diye bugünkü dersimizde biraz futbolda numara meselelerine girelim.
