kendilerine ait hiç bir siyasi alt yapısı ve düşüncesi olmayan insanların , tuttukları partiler evet tuttukları zira tercih ettikleri diyemiyoruz , iktidara gelince ( bu da aynen şampiyonluk gibidir . meclis matematiğinin önemi yoktur bu türlerde sadeec iktidar mı değil mi ona bakılır ) 6 -7 yaş seviyesine inip anormal ve içi boş sevinç salyalarını sağa sola akıttıkları yorumlardır. tuttuğumuz parti birinci oldu oley , eee yani ne oldu cari açık kapandı mı , gelir düzeyin mi yükseldi , tecavüzcüler içeri mi atıldı , çocuklarının geleceğini şifrelerle çalanlar aklandı mı , deniz fenerleri söndü mü , benzin fiyatları düzeldi mi , gsmh tavan mı yaptı ... ve bunlar gibi yığın örneğin bizim kriterlerimiz de önemi yok görülüyor ki .
açlıktan ölmeye razıyız ama yeter ki siyasi takımımız birinci olsun .
aynı bir futbol takımı maçı kazandığında futbolcuların ve yönetimin paraya, kariyere, üne, vs ye sahip olmaları ama taraftarın sadece iddia ettiği şeyin gerçek olmasının verdiği ego tatmininden başka bir şey değildir kazanılan. Siyaset böyle değildir olmamalıdır ama görüldüğü üzere koyun dediniz koyduk gibi, kıskananlar çatlasın gibi iğrenç sloganlar atmaktadırlar.
"çok milletli" bir milletin üyeleri, kendi varlıklarını korumak ve yaşatmak için bazı gruplara aşırı fanatizm göstererek, kendilerini ifade yollarına giderler. bunu bilen akp, amerika ve dünya politikasını yöneten bir çok kişi ve kurumlar, sayın * tayyip'in başbakan olması ve karşısına da muhalefet değil rakip bir takım olarak chp'nin çıkmasıyla amacına ulaşmıştır. görüyoruz ki artık insanlar kendi gelecekleriyle ilgili karar verdiğinden bihaber, hala "takım zaferi, kupa zaferi" yaşadığı hissinde. aynı kişiler birkaç sene sonra oylarının derin bir pişmanlığa dönüştüğünü göreceklerdir ve bu pişmanlığı bir oy pusulasına basamayacaklar artık.
