elp'nin 1972 tarihli trilogy adlı albümünde yer alan bir greg lake bestesi. lake'in tüm akustik şarkıları ve baladları gibi bu da olağanüstüdür. çok ilginç bir akor akışı vardır,aksak ritimlidir, akustik gitara başlayanlar için birinci sınıf bir ders niteliğindedir. sonlara doğru emerson'un attığı ve nedense bana hep barış manço'yu hatırlatan moog solosuyla dinleyeni şaşırtır ve gülümsetir. lake'in sesi her zaman olduğu gibi büyüleyicidir.
merak edenler, dinlemek ve izlemek isteyenler için lake'in iyice yaşlanmış ve şişmanlamış haliyle sergilediği bir akustik performans. tıklayınız lütfen;