çoktan nete düşmüş ensiferum albümü. nete düşünce de indirmemek ayıp olurdu hani. neyse...
grubun folk sıfatı bu albümde metal özelliğinin gerisinde kalmış gibi. from afar'da grup eski ensiferum'un hala uzağında olsa da Heathen Throne parçası albümü sırtlıyor.
artık metal grupları ne zaman yeni albüm çıkartsa korkar hale geldik. nerede o eski ensiferum, hani bizi nordik ülkelerin o engin fjordlarına, uçsuz bucaksız karlı arazilerine götüren melodileri? stone cold metal adlı şarkıları ise tarantino filmine soundtrack olur ancak. ne öyle western müziği tripleri...
oldu mu şimdi bu yakıştı mı ensiferum sana? ayrıca şarkıları öyle hızlandırmışlar ki, hadi çalalım da bitsin kurtulalım havası var sanki...
folk metal gitmiş yerine power metal tadında birşeyler gelmiş, koştur allah koştur...
ben ensiferum denilince aklıma şu şarkılar gelir:
(bkz: ahti)
(bkz: guardians of fate)
(bkz: hero in a dream)
A raven came to me,
Spoke to me in my dream.
A long lost prophecy,
A forgotten legacy.
Echoes of yesterday,
Won't let these dreams fade away.
All the beauty I adored,
At the edge of the world.
Across the universe,
Time is to be reversed.
No shelter can be found,
To this fate, we are bound!
Behold the final hour,
The last times will be dour.
All life falls into gorge
Of the end of the world!
"Burning skies
On the vengeances night.
Devastating scythe,
Of the ancient Light."
I saw the might,
Of the ancient Light!
And the beauty of the perishing world,
Theres no tomorrow.
We have been warned.
"The sky's bird struck fire,
Made a flame flare up.
The north wind burnt the clearing.
The north-east quite consumed it:
It burnt all the trees to ash and reduced them to dust."
yeni bir şeyler denenmeye çalışılan son ensiferum albümü. kötü değil, lakin ilk 2 albümü arattığı da ortada. Jari Mäenpää'lı dönemi çok seven ve norther'dan da -nedense- tiksinen biri olarak petri lindroos'un gelişinden pek hoşnut olmamıştım. birkaç kez dinlenilip şans verildikçe değeri artan bir albüm. umarım bir sonraki albüm için bir geçiş niteliği taşıyordur. davullar açısından vasat olduğunu da eklemek gerek. sürekli twin atan bir davulcu, bir noktadan sonra bayıyor. sıradan alman power metali gibi tekdüze bir davul kullanımı var albümde. ensiferum'un power metal kökenli olduğu zaten başından beri bilinen bir şeydi, ama bu albümde yırtıcı vokalleri çıkarıp billur sesli bir power metal vokali koyun; sıradan senfonik power metal gruplarından ayırt bile edilemez. ensiferum, benim gözümde bu haliyle wintersun'ın yandan yemişidir. iyi ki de Jari Mäenpää gruptan ayrılmış diyorum bazen.
