dışarıda bırakılmış xavier'e içeriden mektuplar gönderen a'ida...
bu çok güzel, çok doğal.
'Düşündüm ki: Bir kadın bir erkek için üzülebilir, onu teselli edebilir, yine de teselli uzun sürmez. Erkekleri düşündüm, birbirlerini kahraman gibi karşılamayı nasıl sevdiklerini-küçük zaferlerini kendileri icat etmeleri gerekse bile. Birbirlerine tuttukları alkışlar, bizim kısa tesellimizden daha uzun ömürlü değil.(...)Gözlerim kapalı düşündüm ki: Kalıcı olan bir şey varsa kadınların sevdikleri erkeği her ne olursa olsun kahraman gibi görmesi ve erkelkerin paylaştıkları yenilgi tecrübesiyle birbirlerine saygı duyması. Kalıcı olan bu!'
'Neden bu kadar çok acı var? diye sordu bana. Her şey acı, neden? Erkekler birbirlerini lime lime etmeyi bırakmıyor hiç. Söyle. Söyle de bileyim.Sadece acı çekmek için doğuyoruz. Bunu öğrendim. Nedenini de bilmem lazım.
Elimi kırmızı fasulyelerle dolu tasa soktum, taneler parmaklarımın arasından aktı.'
