amos gitai nin, ilk yedi dakikası boyunca natalie portman ı arka fondan gelen had gadia nın muhteşem sesi eşliğinde ağlatarak cesaret gerekten bir o kadar da yaratıcı bir girişle başlayan filmi. film; israil ile filistin sorunları arasında, farklı ülkelerden gelmiş, kendilerini hiçbir yerde evinde hissedemeyen üç kadının, yol hikayesini anlatıyor. başlangıcında değişik sahne planları ve çekimleriyle izleten ama ilerdedikçe dağınıklıkları ile göze çarpan, izleyiciyi yoran ve bir yerden sonra salt oyunculuk sunan bir film olmuş yine de görüntüler ve de müzikler çok etkileyici.
bugün girdiği entrylerden anladığımız kadarıyla saçını kestirip pek de memnun olmamış yazarımızdır. beberlere küfürler yağıyor. üzülme arkadaşım. buradan sana söylemek istediğim tek bir cümle var ki her şeye bedel. (bkz: olsun kökü sende) *
natalie portman'ın askerlikten yırtmak için israil'in zoruyla oynamak zorunda kaldığı ultra sıkıcı, iç bayıcı, havale geçirtici, ömür tüketen, bitmek bilmeyen film.
geçtiğimiz yıllarda guantanamo'da tutulan afgan mahkumların göz kapaklarını japon yapıştırıcısıyla kaşlarına tutturmak suretiyle, günde 4 defa bu filmi izlemek zorunda bırakıldıklarına dair söylentiler dolaşmaktadır.**
2005 cannes film festivali'nde hanna laslo'ya en iyi kadın oyuncu ödülünü kazandıran yönetmenliğini amos gitai'nin yaptığı film. filmin başında natalie portman bir 10 dk. kadar ağlar. sizi de sıkıntılara sokar. ama başarılı bir giriştir.
--spoiler--
film esas olarak israil filistin amerika hattı arasında 3 kadının hikayelerini, dayanışmalarını ele alıyor. israilli hanna şoför olan kocası saldırıda yaralanınca taksi şoförlüğü yapmaya başlar. amerika'da yaşayan yahudi asıllı rebecca *israildeyken sevgilisinin kendisine mülteci bir kadına tecavüz ettiğini anlatması üzerine sevgilisinden ayrılır. hanna'nın taksisine biner. hanna nereye gidelim deyince rebecca, hanna nereye gitmek istiyorsa oraya gidebileceğini söyler ve free zone a yani serbest bölgeye doğru amerikalı diye anılan filistinli bir adamdan hanna'nın kocasının alacağını almak için yola çıkarlar. amerikalının yerine gittiklerinde karısı leila ile karşılaşırlar. ve olaylar devam eder.
filmin çok güzel bir sahnesi vardır:
rebecca: (leila'ya) demek ibranice biliyorsun.
leila: düşmanının dilini bileceksin ki onu anlayacaksın. onlar da bizim dilimizi öğrenseler belki bir şeyler çözülmüş olurdu.
--spoiler--
Natalie Portman'ın Cannes Film Festivali'nde en iyi aktrist ödülünü kazanmasını sağlayan film.
Ayrıca can alıcı bir sahnesi vardır ki, tam 6 dk. bir tren vagonunda ağlamıştır. Gerçekten gözünüze "mocuk" kaçmış gibi hissettirir.
girişinin yarattığı gizemin arkasını getiremeyen,
tat yaratayım derken derdini anlatamayan bir film.
film ekimi 2006'nın tek beğenmediğim filmi olup
15 film arasından bu ünvanı vermiş olmam dolayısıyla
öküz olmadığımı belirtmek isterim. izlemezsen çok şey
kazanırsın bu filmi. mesela 2 kahrolası saat veya
2 y fucking tl ve yerine 1 lanet extra bira içip
benim gibi her şeye saydırma şansını elde edersin.**
