insanların ötekiyi aşağılaması, kullanması, hor gömesi üzerine yapılmış, kesinlikle ucube olmayan bir film. insanların gördükleri anda çığlık çığlığa kaçtığı söylenen karakterlerin hepsine her an daha fazla bağlandım filmi izlerken. her an onları sarmak, kucaklamak istedim her an içim acıdı. hiç bir günahları olmayan, yaratılıştan ötürü öteki olanların intikamını anlatmaktadır cüceler. rejisi akıcı, mesajını sert dilden veren. üstünden seksen yıl geçmesine rağmen etkisini kaybetmemiş bir sinema klasiğidir. öteki olmanın üstüne kafa yorduğu her halinden belli olan tod browning in kariyerinin sonunu getirmesi oldukça büyük talihsizlik tabi. hele hele filmi izleyip çocuğunu düşürdüğünü idda eden o kişiye çocuğunu da al git demek geliyor içimden. ya çocuğun onlardan biri gibi olsaydı? başkası senin çocuğuna bakıp çocuğunu düşürseydi? onlar tanrı kulu, hayvan değiller. yaratık değiller. filmi yasaklayıp sansürleyen mgm ye ise sitemlerimi bir borç bilirim. koca film stüdyosusunuz arkadaş. frenkestain'i çıkarmışsınız. parayı toplamışsınız. bu filme karşı nedir bu tahammülsüzlük. toz pembe değil hayat, işte gerçek ucubeler! hadi onu geçtim bu filmin geri kalan kısmı nerede? 62 dakika olan filmin aslında tamamı kaç dakika bilinmiyor. asıl korkulacak olan bizmiyiz ? tod browning in aradığı cevap bu. onlar hep etrafta ve bizde onlar gibi olmaya adayız. filmin başında dediği gibi bir araba çarpmasına bakar. bu kadar kolaydır bu iş. son olarak filmden bir cümleyle bitireyim:
onlardan birine zarar veren, diğerine de zarar vermiş sayılır!
tod browning'in 1932 tarihli efsane mertebesine yükselmiş garip filmi.
bırakın o yılları, çekmesi günümüzde bile cesaret isteyen bir filmdir.sivri kafalar, leylek vücutlu tüylü kadın, yarım çocuk, sakallı kadın, siyam ikizleri vs. gerçek hayattan oyuncular boy gösterirler filmde.gerilim ve rahatsız edicilik had safhadadır.bir kadının bu filmden dolayı çocuğunu düşürdüğünü iddaa edip mgm şirketini mahkemeye verdiği söylenir.
gösterime girdiği yıl çok tepki uyandırmış, gişede zarar etmiş, sonrasında sansüre uğramış ve yasaklanmıştır.ingiltere'de 30 yıl gösterilmemiştir.
konusu itibariyle hollywood'un bugün bile çekmeye cesaret edemeyeceği bir film. günümüzden 74 yıl önce çekilmiş olmasına rağmen tazeliğini hala koruyor. izleyeni hala korkutmayı başarıyor. ayrıntılı bilgi için bkz: empire dergisi ocak 2007 sayısı.
türkçe'ye hilkat garibeleri olarak da çevrilen, 64 dakikalık versiyonuna ulaşılabilen (engelli kesimi aşağılayıcı olduğu düşünüldüğünden yarım saati kesilmiş), zamanın ötesinde diyebileceğim oldukça realist bir yapıt. günümüzde de engellilerden korkan/tiksinen aslında kendileri onlardan daha zavallı olan insanlar mevcuttur; ancak tıp ve dolayısıyla bilimin gelişmesiyle özürlü olmanın lanetli olmaya eşdeğer olduğu ve uğursuzluk getirdiği inancı, yerini bunun genetik, zihinsel veya fizyolojik bir sorun olduğu gerçeğine bırakmıştır. o yüzden günümüzde böyle bir film çekilmesi olanaksızdır.
