Milena'yi sevdigine inanmiyorum. Bedbahtligi sevmis, bedbahtliktan beslenmis. Beni biri kafka gibi sevse koruma talep ederim savciliktan. Cok korkutucu. Serefsiz babasina sovguler.
"Yoksunluğunu bir erdem yapıp çıkıyorsun."
"Birincisi, herkes yapıyor bunu, ve ikincisi, bu tam da benim yapmadığım bir şey. Ben yoksunluğumu yoksunluk olarak alıkoyuyorum, bataklıkları kurutmuyor, onun sıtmalı buharı içinde yaşıyorum."
"işte sen bunu bir erdeme dönüştürüyorsun."
"Daha önce dedim ya, herkes gibi. Hem bunu yalnız senin hesabına yapıyorum; benim dostum olarak kalman için kendi ruhumun yaralanmasını kabulleniyorum."
hayatı boyunca babasıyla sorunlar yaşamış ve bunu tüm kitaplarına bir şekilde yansıtmış öldükten sonra ünlenmiş dönüşüm * adlı şahane bir eseri olan yazar...
"...seninle konuştuğum gibi, kimseyle rahat konuşamam,
kimse senin kadar benden yana olmadı da ondan,
kimse senin kadar iyi niyetli ve her şeyi kavramış değil de ondan..."
'' Aylaklık bütün kötülüklerin kaynağı, bütün erdemlerin tacıdır.''
'' insanlar sabırsız oldukları için cennetten kovuldular, tembel oldukları için geri dönemiyorlar.''
'' Eğer okuduğumuz bir kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa, niye okumaya zahmet edelim ki?''
'' Kendini sonsuz küçültmek ya da sonsuz küçük olmak.Birincisi mükemmelik yani eylemsizliktir; ikincisi başlangıç yani eylemdir.''
'' iyiler uygun adım yürür. iyilerin varlığından habersiz olan başkaları onların çevresinde dans eder, zamanın oyununu oynarlar.''
'' Sonsuzluk olsam bile kendimin içinde çok darım.''
'' Bu dünyada cezasız kalmayacak bir şey varsa, o da manevi meselelerde kullanılan hesap ve rakamlardır.''
'' Gerçek düşmandan sınırsız bir cesaret akar içinize.''
'' Yılanın aracılığı gerekliydi: Kötü, insanı ayartabilir; ama insan olamaz.''
'' Sen ödevsin. Ama görünürde öğrenci yok.''
gibi sözlerin sahibi hazin deha . keşke yaşadığı dönemde değeri bilinseydi de, yoğun acıları azalabilseydi . şimdi mesela türkiye' deki sevenlerinin çoğu kafka' yı onu sevmek prim yaptığı ve onu sevmek moda olduğu için hiç anlamadan seviyorlar, beğeniyorlar .
Ah, Milena Denize düşmüşüz sanki, elimizde olmadan oradan oraya sürükleniyoruz. Boğulmuyorsak, bu da kötülük olsun diyedir. Milenaya Mektuplar / Kafka
'' hayır, hayır anlayamaz dünyayı, yabancısıdır yaşamın...franz yaşayamaz, yaşama gücü olmadığından yaşayamaz. esenliğe kavuşamayacaktır franz, çok sürmez ölür... sığınacak, başvuracak hiçbir aracı yok elinde... bizim korunabileceğimiz şeyler onda olmadığından hırpalanıyor ya böylesine...
giyinik insanlar arasında çırılçıplak dolaşan biridir o ! ''
" bak milena, 'en çok seni seviyorum' diyorum, ama gerçek sevgi bu değil belki, 'sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla' dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki... ''
3 temmuz 1883'de prag'da bir yahudi tüccarın oğlu olarak dünyaya geldi. zayıftı, ince ve güçsüz. ''bidiğim kadarıyla, yaşamiçin gerekli koşulların hiçbirini beraberimde getirmiş değildim'' der. ama kafka bu yanını yazınsal gücünün temel kaynağı olarak görecekti
kafka'nın yapıtlarının temelini iki kavram oluşturur. bunlar; yabancılaşmak ve babasının dünyası ile arasındaki uyumsuzluk ve bu uyumsuzluğa başkaldırma.
kafka'nın en temel yaşantısını yabancılık, dışlanmışlık ve kendi kendine sürgün edilmişlik vardır. günther anders <kafka pro et contra> başlıklı yazısında şöyle der; ''kafka bir yahudi olarak tümüyle hristiyan dünyası insanı değildi, yahudiliğini umursamayan bir yahudi olarak tümüyle yahudi sayılmazdı. almanca konuşan biri olarak tam anlamıyla çek insanı değildi. sosyal sigorta memuru olarak tam burjuva değildi. bir burjuva ailesinin oğlu olarak tümüyle emekçi sınıfına ait değildi, ama büro insanı da değildi çünkü bir yazar olduğunu duyumsuyordu, gelgelelim bir yazar da değildi çünkü gücünü ailesi uğruna harcıyordu. oysa ailesi çevremde bir yabancıdan bile yabancı yaşıyorum demişti.'' işte böyle bir arada kalmışlık kafka'nın yaşamı.
bu yabancılaşmayı aşabilmenin tek yolu da birey ile dış dünyayı birleştirebilmek. yapıtlarında bunun için uğraş verir.
orhan pamuk her erkeğin yaşamı babasının ölümü ile başlar der. baba figürü erkek çocuklarda egemen güç olarak görüldüğünden daima bir çatışma halindedir. kafka da babasının dünyası ile uyuymsuz bir ilişki vardı. ve kendini o dünyaya ait hissetmiyordu, bir bakıma burada da yabancılaşma var.
lanet olsun deyip, gebermeden önce yazdıklarının yakılmasını isteyen, dünya edebiyatının önemli yazarlarındandır. halbuki ne gerek var ben engellerdim. *
Sonsuzdur yol, kısaltacak ya da eklenecek bir şey yoktur. Fakat yine de kendi çocuksu karışını tutar herkes yolun üzerinde. "Ve gerçekten de bu bir karışlık yolu gitmen gerekir, senden esirgenmez bu."
(Aforizmalar)
çevirilerini ahmet cemal in yaptığı kitaplarını okumanızı tavsiye ederim. kamuran şipal in çevirilerini okursanız kafanızda azer bülbül,tugba ekinci karışımı bir yazar oluşur.
