diğer ülkelerin sinemaları gibi farklı alt türlerden oluşan, ama yine de genelde akla öncelikle "sanatsal film" kavramını getiren ülke sineması filmleridir. çok başarılı örnekleri vardır.
fransada sinemanın ilk çıktığı yıllarda, sinema alt kültür öğesi olarak, avam takımının eğlencesiyken, sonradan sinema sanatının başkenti olmuştur. fransız filmleri, sinema sanatının tadını almak, içsel yolculuğa çıkmak isteyenlerin tercihidr. bol aksiyonlu, çerezlik hollywood filmlerine alışkın kitle için ise dalga konusudur.
adam öldürürler genelde. 44 bpm'de çalan şarkılar olur arkaplanda, fransızca. Sahneler genelde ultra yavaş, duygu bütünlüğünü sağlamak için çekilmişlerdir. Sahnelerin En büyük sıkıntıları bir bütün halinde olmamalarıdır. Sanki filme klip çekilmiş tadında olurlar. Konsantre olmak ve filmin akıcılığına kapılmak zordur. En sert, sıkı filminin bile 50 yaşının üstündekilere hitap edecek havası, teması, kokusu, karanlıklığı vardır.
dram filmlerin de ki müzikleri insanı çok etkiler. az sayıda karakter olup dar mekanlarda çekilir. teknolojiden uzak insan ilişkilerinin doruğa ulaştığı izlenesiler.
(bkz: le refuge)
hollywood filmleri gibi gereksiz aksiyonlar, gereksiz efektler içerme kaygısına sahip olmayan; genellikle bayanların çok zarif, erkeklerin naif karakterlere sahip olduğu; seyrederken izleyicinin aklını yormayan ve müzikleriyle her daim aklınızda yer edebilen filmlerdir.
