Geçtiğimiz Eylül ayının 28inde France Télécomda bir intihar yaşandı. Bu olayın Fransızlarda şok etkisi yaratması gerekirken, öyle olmadı. Bazı sosyalist çevreler dışında bu konu yeterince önemsenmedi. Her zaman olduğu gibi olaya bireysel bir olay olarak yaklaşılarak, konu kişinin psikolojik sorunlarına indirgendi. Kimi zaman da müdürlerin çalışanlara karşı sertliği ön plana çıkarıldı. intihar eden çalışanın o akşam şirket doktoruyla görüşmesi ise farklı yönlere çekildi. Ancak bu yanıltıcı açıklamalar boşuna bir çabaydı çünkü sayılar yalan söylemedi ve bu olayın France Télécom'da bu yıl içerisinde yaşanan 12. intihar olduğunu herkese hatırlattı.
Bu kadar kişinin intihar etmesi elbette normal değildi, ters giden bir şeyler mutlaka vardı. Bu intiharı bireysel bir olay olarak yansıtma çabası sayılar karşısında teslim bayrağını çekmek zorunda kaldı ve yapılan araştırmalar oldukça çarpıcı bir noktayı ortaya çıkardı: Bu şirkette hiç bu kadar az intihar olmamıştı!
Şirket tarafından da onaylanan, geçen yılların istatistiklerine göz attığımızda; sayılar bize durumun gerçekten vahim olduğunu gösteriyor:
2000: 28 intihar-çalışan kişi sayısı 130 000 (intihar oranı: 0,021%)
2001: 23 intihar-çalışan kişi sayısı 122 000 (0,018)
2002: 29 intihar-çalışan kişi sayısı 116 500 (0,024)
2003: 22 intihar-çalışan kişi sayısı 116 000 (0,019)
2004-2007: Bilinmeyen bir nedenle bu yıllar arasındaki veriler açıklanmamıştır.
2008: 12 intihar-çalışan kişi sayısı 92 000 (intihar oranı: 0,013%)
2009: 12 intihar
intiharların yanında göze çarpan bir diğer nokta da yıllar boyunca azalan çalışan sayısı. Tam da bu azalmadan hareketle Neden? diye sorguluyor Yeni Antikapitalist Parti (NPA). Bizleri 13 yıllık bir kapitalist gelişim tarihi dersine tâbi tutarak.
1996 yılı bu büyük şirket için bir dönüm noktasıydı. Şirketin özelleştirilmesi ile ilgili ilk adımlar bu yılda atıldı. Şirkete ortak olacaklar, çalışan sayısının fazla olduğunu, bu sayının azaltılması, daha az çalışanla daha verimli çalışılması gerektiğini düşünüyorlardı.
Bunun için çok işlevsel bir çözüm yolu bulundu, değişik bir zorla emekli etme yöntemi uygulandı: Contrat de Fin Carrière (CFC - Kariyer Sonu Kontratı). Bu yönteme göre o sırada şirket bünyesinde bulunan 55 yaş ve üstü çalışanlar maaşlarının %85'ini kabul ederek emekliliklerine kadar şirkette kalabileceklerdi. Böylece çok tepki çekmeden, sayılardan da anlaşılacağı üzere yıllara yayılan bir temizlik yapıldı.
Sonra mı? Sonrası da çok şaşılacak türden değil. Temizlik bittikten sonra 2006'da bu uygulamaya son verildi. Artık daha modern çözümler üretilecekti. 38 yaşından büyük kadın ve 53 yaşından büyük erkek çalışanlara değişik şekilde soğutma yöntemleri uygulanacaktı. Şirketten soğuyanlar işten ayrılmak zorunda kalacaklardı. Öyle de oldu. Böylece çok dinamik, verimli çalışan bir France Télécom halkına hizmet etmeye başladı.
Yıllar boyunca devam eden intihar olayları bir iki sert mizaçlı yönetici sorununa indirgenemez. insanları kullanılabilecek bir makine olarak gören, sağlıklarını hiç sayan, onları sömürebildikleri kadar sömüren bu sistemdir asıl katil olan.
intihar olaylarının France Télécomda oran olarak azalması ise bizi yanıltmasın. Fransa'da işsizlik nedeniyle intihar edenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Böylece France Télécom kendi bünyesinde intihar etmeyen işsizler ordusundan sorumlu olmuyor.
Ne mutlu ki France Télécomda intihar olayları azalıyor (!).
* Rue89.comda atılan başlık.
Kaynaklar
Le Monde
Rue89.com
NPA (Yeni Antikapitalist Parti)
Derleme ve Çeviri: ivme Çeviri Grubu
son aldigimiz bilgilere gore devam etmekte olan hadise. ozellestirmeyi ovenlerin, kapitalizmin insanlari ne hale soktuguna, nasil oldurdugune bakmasi yeter de artar bile...o zaman anlarlar.
