belki daima biliyordum, belki hiç bilmiyordum belki bilmemezlikten geliyordum diye kendini kandırmayı seçen ama her defasında gitmesi gerektiğini adı gibi bilen insana tercüman olan parça.
piyasa şarkılar arasına girse de çok güzeldir. çalması -gerçekten- kolaydır. vincet'ın sesi ayrı bir tatlı, derinden gelir. temel riff'i canlı performanslarda insanı şâha kaldırır.
anathemanın ritmik acıdanda doyuran sarkılarından biri. bir cogumuzun yasadıgı kacınılmaz olanla karsılasmayı anlatan bir sarkı. alternative 4 albumun en guzelsarkıalrında biri.
sozlerinin aksine ritmi cok co$turan bir anathema $arkisi. insanin sozlerine bakinca huzunlenesi geliyor ama melodiyle birlikte dinlendiginde huzun sanki biraz ikinci planda kaliyor. sonucta yine mukemmel bir $arki. yine anathema.
(bkz: biz boyle olacagini biliyorduk efendim)
defalarca sana güvendim
tekrar gelmene izin verdim
kurnazca... can atıyordum... biliyorsun
gitmeliydim... ama kaldım
belki daima biliyordum
narin rüyalarım senin için kırık olacaktı
bugün kendimi açıkladım,
kendi duygularıma
sessiz acı, bütün bu yıllardan sonra
benimle konuştular... bütün bu yıllardan sonra
bile bile göze aldıysanız bazı şeyleri, ve şimdide katlanmak zorundaysanız sonuçlarına, bağıra çağıra söyleyebilirsiniz fragile dreams i, çekinmeyin...
anathema nin yegane sarkisidir.digerlerini gözardi etmek gibi olmasin ama bu sarki hem digerlerinden farkli bir altyapiya sahiptir hem de insana farkli bir tat verir.
edit: ne tadi ulan, aciya tad denir mi?, mazosizm; bunu kendine dinletmek...
