20. y.y.'ın etkili düşünürlerden biri olan foucault'un düşüncesinin farklı unsurları ya da tümü için farklı kesim ve insanlar tarafından ortaya koyulan olumsuz yargı.
foucault'a yönelen eleştiriler üç ayrı paradigmaya dayanır. sol düşünce foıucault'u anarşist ve nietzcsche'ci tavrının sosyalist düşüncelere karşı düşmanlık taşıdığına, iktidar tanımının direnmeyi imkansız kılarak kişiye hiçbir alternatif getirmediğine değinerek eleştirir. ikinci eleştiri ise daha genel bir eleştiridir ve foucault'u ahlaki görecilik ve örtük nihlizmi ile suçlar. bu bağlamda foucault'un acele tarihsel genellemeler yaparak hayli seçici bir kaynak kullanımıyla temayüz eden arkeolojilerinin aşırı şematik olduğu ifade edilmiş ve foucault'un tıpkı kendisinin nefret ettiği marksistler gibi doğruluğu hiçbir zaman tahkik edilemez olan birtakım modeller empoze etmekle suçlanmıştır. foucault'a yönelik ücüncü eleştiri ise frankfurt okulu teorisyenleri ve özellikle de habermas tarafından ortaya konur. habermas'a göre foucault'un aydınlanmayı doğrudan hedef alan aydınlanma karşıtı görüşleri ve antirasyonalist düşünceleri felsefenin sona ermesine yol açacağı gibi rakip teori veya alternatif düşüncelerden de biri hakkında karar vermeyi imkansızlaştırır.
