insanların sanki sadece keyifli ve mutlu anlarında fotoğraf çektirmesi gerektiği veya bunun maalesef bir gelenek haline dönüşmesinin acı sonucu olarak doğmuş mecburiyet hissidir.
hiç beceremediğim mecburiyettir. içimden gülmek gelse zaten gülerim, ama gelmiyor işte! bir de üzerine zorlama tebessüm etmeye çalışınca kazık yutmuş gibi bir ifade oluyor ki daha da kötü.
artık bir süreden sonra tebessüm etmekten yüze kramp girdiği bile olur. bazıları insanlara mutsuz olduğunu belli etmek istemezken bazıları da alışkanlık olduğu için yapmaktadır.
mevcut ruh halini saklayıp, yeni bir maske takma durumudur.
lakin çekinilen fotoğrafa her bakıldığında, o sahte gülücüğü anımsamak, hatırlayıp kendi otokontrolünüzü yapabilmeniz an meselesidir.
hayat tıpkı bunun gibidir işte, her an değişik maskeler takmakla mükellef olan bir insanın, gerçek manada mutlu olmaması da kaçınılmazdır.
düz adam olmak gerekir bazen.
