içinde bulunduğum durum. maalesef resimlerin büyük çoğunluğunda iyi çıkmıyorum. ne gülümsemeyi beceriyorum, ne de poz vermeyi. resmen robocop gibi poz veriyorum. çok az resimde ancak istediğim pozu yakalayabiliyorum. bunlardan biri lisedeydi; gerçekten not defterlerine yapıştırılma amaçlı çekilen tırnak resminde beklemediğim şekilde iyi çıkmıştım. neyse, bir gün sınıf başkanı kız fazla çekilmiş olan artan resimleri dağıtmaya kalktı. herkese 9 adet resim gelirken bana nedense 1 tane resim verdi. dedim herkese 9 tane verirken bana niye bir tane resim verdin diye. sınıf başkanı kız bilmiyorum; git onu gizli hayranlarına sor (daha önceden bana aşk mektubu yazanları kastediyor) dedi. şaşırdım bunu duyunca. içimden dedim kırk yılda bir güzel çıkarız, gider onu da gizli hayranlar çıkar ve alır. işin komedisi o gizli hayranlar da kim bilemedim hiç. aynı aşk mektubu yazanları da bilmediğim gibi. neyse dua edeyim bir tane resim bırakmışlar da o bir resmi hatıra olarak resim dosyama koyabildim. *
Kamera gördüğünüz an hayattan soğumanız, güzel bir anı yaşarken fotoğraf çekilecek zaman geldiğinde tüm tadınızın kaçması anlamlarına gelir. Çünkü bilirsiniz ki o fotoğrafta bir tek siz iguanaya benzeyeceksiniz.
Neyse fotojenik olamayan kardeşlerim gelin sarılalım, derdimiz büyük.
benim de muzdarip olduğumdur. bütün fotoğraflarda ya çok mutlu ya da çok sinirli çıkıyorum. arası yok, hafif tebessüm yok mesela.
poz verememekten ileri geliyor sanırım.
snapchatte kendi kendime takılırken bir foto çekmişim sözlük, hayatım boyunca tatlı ve de minnoş çıktığım tek fotoğrafım olabilir ama arka plan iğrenç, ev hali paçalardan akıyor. allam neden?! neden!!!!
Eğer yanınızda fotojenik olanlar vars fena bozulabileceğiniz durum. Kız normalde güzel falan değil, eline telefonu bir alıyor tanımasak dünya güzeli sanacağız. Ben niye kamerayı açtığım an safiye soyman ve demet akalın karışımı bir insan evladı oluyorum anlayamadım.
Fotoğraf çekilmekten nefret ettiğim için pek umrumda olmuyor. Belki de fotojenik olmadığım için fotoğraf çekilmekten nefret ediyorum. Velhasıl öldüğüm zaman tabutumun önüne koyacakları doğru düzgün bir fotoğrafım yok.
işte bu benim. Bir arkadaşım var, kız fotoğraflarda normal halinden daha güzel daha sevimli daha minnoş çıkıyor. Çünkü fotojenik. Bense fotoğraflarda daha çirkin daha gudubet daha mal çıkıyorum. Ilerde Evlenirsem düğün fotoğraflarında beni değil dublörümle eşimi çeksinler. *
şahsıma ait özelliklerden biridir. bundan 3 yıl öncesine kadar fotoğraflarda yalnızca kafamın ufacık bir kısmı görünürdü ki, kendim bile zar zor anliyordum. şu sıralar arkadaşlarım her ne kadar fotojenik olduğumu söyleseler de şahsi objektif kanaatim fotojenik olmaktan oldukça uzaklardayım.
ne yazıkki sahip olduğum durumdur. fotojenik değilim. moron gibi çıkıyorum fotoğraflarda. o yüzdendir doğru düzgün fotoğrafım yok geçmişe dair. çok üzgünüm be sözlük. geçmişi olmayan adamım.
