içinde bulunduğum durum. maalesef resimlerin büyük çoğunluğunda iyi çıkmıyorum. ne gülümsemeyi beceriyorum, ne de poz vermeyi. resmen robocop gibi poz veriyorum. çok az resimde ancak istediğim pozu yakalayabiliyorum. bunlardan biri lisedeydi; gerçekten not defterlerine yapıştırılma amaçlı çekilen tırnak resminde beklemediğim şekilde iyi çıkmıştım. neyse, bir gün sınıf başkanı kız fazla çekilmiş olan artan resimleri dağıtmaya kalktı. herkese 9 adet resim gelirken bana nedense 1 tane resim verdi. dedim herkese 9 tane verirken bana niye bir tane resim verdin diye. sınıf başkanı kız bilmiyorum; git onu gizli hayranlarına sor (daha önceden bana aşk mektubu yazanları kastediyor) dedi. şaşırdım bunu duyunca. içimden dedim kırk yılda bir güzel çıkarız, gider onu da gizli hayranlar çıkar ve alır. işin komedisi o gizli hayranlar da kim bilemedim hiç. aynı aşk mektubu yazanları da bilmediğim gibi. neyse dua edeyim bir tane resim bırakmışlar da o bir resmi hatıra olarak resim dosyama koyabildim. *
