yillar once bilim teknik dergisiydi * micro cekilmis fotograflar yayinlanir uzerinde fotografin dusundukleri derdi. biraz kafa yormaya kalktigimda bir zike benzemeyen o seyin ne oldugu hakkinda mikroskopu sadece ilkokulda tesadufen gormus biri olarak kime neyi ifade etmeye calistiklarini anlamaya calismadim. zaten milyonlarca kere buyutulmus hede nin bir odun parcasi yada paslanmis demir yuzeyi cevabini; ''haftaya dergiyi bir daha alsinlar'' tadinda satmayacak kadar aziz bir kuruma sahip oldugumuz fikrine inandim.. yillar sonra peki bu bilgi bizim ne isimize yarayacak diye sormali miyim acaba?
yanliz bir de soyle bir sey var ki fotografin dusundurdukleri kendi kalemimden; *
Bazi insanlar gecmiste yasarlar.. Yani gecmis anilarinda ve guzel zamanlarinda..
Firsat buldukca eskici pazarlarini gezer ve artik hayatlarina tezgahlarda devam eden siyah beyaz fotograflardaki insanlari seyrederdim. O tazgahta onlara ait oldugunu hissetigim bazi esyalar gozume carpardi.. Havanin soguk etkisi ile yakalarimin icinde omuzlarimi birbirine yaklastirir nefes alip veriridim sakince..O fotograflarin cekildigi yabanci sehirlerde gecen tatli anilar, bazen bir anitin onunde gorunen insanlari deste halindeyken isaret parmagim ile ayirir saticiya aldirmadan bir devrin hikayesini bastan yasarim... Gecmis zamanin sartlarinda iyi bir omur gecirmis insanlarin mutluluklarinin nasil olupta bu tezgahlari ulasmasina mi? yoksa artik bir deger arz etmediginden mi? kimsesizlikten mi? buralarda karsilastigim nedenlerde takilirdim aklim..Kisisel esyalar ile butunlestirmek icin gozlerim tezgahin uzerindeki bir cep defterine oradan elle orulmus bir dantelin uzerinde yillarca durmus gibi fakat artik pariltisini yitirmis kucuk bir camdan kultablasina kayar gozum...kimdi bu insanlar?
Soguk havada kendisi icin zerre ilgisi olmayan o eski nesnelerdeki yasanmisliklardan cok saticiyla gozgoze geldigimiz kacamak anlarda sanki daha cok bakmam icin satin almam gerektigine inanirim. Futursuzca pazara cikmis anilari ve tanimadigim insanlarin o guzelliklerini satin almak. Futursuzca...
Yillar sonra;artik kendileri icin bir sey ifade etmedigimden,mutlu anilarimi, hayatima ortak olmus veya birlikte bir donem ayni havayi teneffus etmis dostlarimi, benim icin artik sadece fotograflarda kalmis tanidigim insanlari ayni sekilde bir baskasinin, tezgahlarda yada ruzgardan delicesine kacip bir eski sokak cesmesinin gunes almayan karanlik ve toz birikmis kosesinde bulacagini dusunurum.. ilgisini cekip ilgilenir bir sure bakip gecer belkide...
Zamani yasarken paylastigimiz ve guzelliklerinden etkilendigimiz argumanlarin
pazar tezgahlarinda yasayan son kalintilari arasinda taninan unluler olmadiklarindan mezata cikamamis fakat anlamli yaslari alirken buna kalite katmis insanlarin kucuk kareleri olmadan once kaleme alinmistir.
