ailemin eski fotoğraf albümleri elime geçince birkaç tane elime geçince üzülürdüm hep. sorduğumda da işte klasik şeyler söylenirdi o yırtılan kişiler hakkında. iyiymiş kötüymüş kavgalıymış. fotoğrafa bakıp bakıp düşünürdüm ya zaten sen o insanı biliyorsun daha neden bir fotoğrafa böyle yapıyorsun?
kaç sene geçti şimdiki fotoğraflarıma bakıp konuşamadığım beni paramparça eden insanlarla aynı karede içten gülümserken görünce anladım neden yaptıklarını. bende olsam yapardım.
bir gün baktım nimem aile albümünü almış dizine fotografları tek tek yırtıyor. sordum nineciğim neden? dedi oğul yarın bir gün öleceğim. fotoğraflar sağda solda dolaşmasın ayağa düşmesin. dedim kendi kendime ulan demek yaşlı insanlar böyle şeyler düşünüyor. Digital çağda böyle hassasiyetler yok artık.
