insanın kendini söylemek/sormak zorunda hissettiği sözlerdir. bazen nezaket dozajı o kadar çok olurki baştan bellidir aslında nezaketsiz/samimiyetsiz olduğu.
Formalite icabi söylenmeyen bir şey var mıdır?Onu konuşmak lazım.Zaten yaratılış icabı küllün bomboş olan, hayvanlar gibi içgüdüsel haraket etmekten yoksun olan insanın, aynı haraketleri gibi , dili de çevresinden duyduklarından ibarettir.Olmayan bir kalıba giremez insan.Hali hazırdakı formlara kendini sokar en fazla.Kendi duygularını kendi belirleseydi belki o zaman formalite icabı yaşamazdı insan.Belki o zaman olmazdı bunca yalan dolan.
