ya$am hakkinda daha ne kadar yazilir bilmem; ondan bahsedilirken nasılsa bitiyor o..
birileri sadece kunyelerinde "there's a mission what you've to complete" yazdigi icin ya$ıyor gibi gelmez mi size de?
(alinyazisinin ingilizce olmasi gerektigini savunanlardanim. ba$ka savunan yoksa da oncu olurum.) sizi bilmem bana geliyor. onlarin yerine getirmeleri gereken ise; kendilerine taninmi$ sure icerisinde yapabildikleri, kotarabildikleri olcude mekanik olmak ve gerisini de adina tevekkul dedikleri -ama icerdigi ulvi anlamdan dahi bi'haber olduklari- meditatif kavrama bırakmak.. android gibi, terminator gibi ya$amak bir nevi.. ersin karabulut'un karikaturlerinden birinde du$unce baloncugunun icinde "i$e gideyim, eve geleyim, uyuyayim; sabah i$e gideyim! hep boyle $eyler yapayım evet!" yazan adamın hayati.. yargilamıyorum, sadece didikliyorum.
belki caresizlik, belki yetersizlik, belki mecbur birakilmi$lik.. ama illa ki bir nedenden oturu formalite geregi ya$amakta insanoglu. iddiamdir ki; kafasini yastiga koydugunda o gun neler ya$adigindan cok, genel anlamda, totalde neler ya$ami$ oldugunuı sorguluyor herkes. bu sorgulayicilik ona bah$edilmi$ temel bir meleke ama gel gor ki i$ hayatini nasil fre$leyecegine ya da oksijen tuketiminin ba$ladığı andan o du$unce seanslarinin ba$ladigi an'a degin "ne olabildigine" gelince error veriyor anlak.
anladik mi?
bunu bilincli ya da bilincsiz yapsa da $artlanmı$lik onun icinde var ve bu da reflekslerini gev$etiyor. membrani yırtamıyor, bireysel bir rakima sahip aslinda ve onu a$amiyor, apotheosis nedir bilmiyor.. konuya boyle benim gibi artizce, hohinice de yakla$amiyor cunku o gun ya 10 saat çalı$ti-yoruldu ya da maa$ kuyrugundaydi-usandi; ya galatasaray puan kaybetti-siradanla$ma huznu ya butcesi meme yapti-yaglayalim.
ya$amak ile ya$adigini hissetmek arasinda du$unup, derin fikir teatileriyle bir sonuca varmasi icin vakti olmadi. alt metinler okuyup, analizler; "bugun ne oldu hammisina goyim" diyemedi, dedirtmediler; olmadi. olmasi gerektigi kabin $eklini aldı ve cevresel etkilere duyarsızla$ti. tepkisizle$ti.
gunlerden birinin -misal pazartesi- fotokopisini cektirdi ve onu tum haftaya yaydi. haftalara isimler verdi belki, bilemiyorum.
$oyle bir merami olabilir pekala:
"muzdaribim ulan!
'insan dogdugunda olmeye ba$lar' diyen dostumun bile telefon numarasini unutuyorum bazan, an be an kristalize gerceklerin tortusuyla irkiliyor ve hayvanlarla ortak bir paydada bulu$uyor olmanin olaganligiyla zamanin sahip olunamaz yanlarini ku$anıyorum benligime.. bunları yaparken bir yandan gelecegi du$unuyor, bir yandan gecmi$e kufrediyorum. alter egolarin formalite icabi ya$amlara para ustu verdigi bir çagda, genc bir kızın ezilen gozunden cikan ucuk mavi siviyla nufus kagidima yazilan adimin ağırligi ve co$kunluğu altinda kaliyorum. enkaz altinda ben de, herkes gibi 666'ya kadar sayıyorum."
du$undum de.. i-ih! hicbir duz adam-duzgorulu bunu diyemez.. duzlugunden memnun oldugu icin diyemez belki, belki de bu fonetige mazhar bir cumleyi kuracak altyapisi yoktur ondan diyemez.. neyse sicmadan.. hata etmi$im.
yanli$lar da dogrular gibi insanlarin tercihlerine bagli. fiktif bir ya$am yaratmak mumkun de, o ya$ama insanlari ekmek, eklemek guc.. formalite icabi ya$amaksa, son tahlilde yapilacak en doğru $ey gibi geliyor. istemsizce hem de.
insanı karamsarlığa sürükleyen, lakin aynı zamanda yazarının ellerinin öpülmesini gerektiren başlıktır. inanıyorumki * bir çok insan hayatında ufakta olsa bir kesitte bu moda girmiştir-girecektir.
