sabahlara kadar fm oynayan biri olarak, hangi futbolcuya sempati duyduysam, o sene futbolu bıraktı amına koyim.
futbolcuların geleceği bir nevi benim elimdeydi. artık bu durumu vicadan meselesi haline getirip, kimseyi sevmiyordum. attığı goller ve yapılan asistler ne kadar hoşuma gitse de, ''biliyorum seni seversem, sen de bırakıp gideceksin, bunu sana yapamam. iyisi mi git burdan diyor'', gözyaşlarına boğuluyordum.
ayrıca semih'in de neden futbolda yedek oynadığını daha doğrusu neden oynamadığını sonradan farketmiştim. ne yazık ki en çok onu seviyordum fenerde.
yıllardır oynarım hulk,suarez gibi yetenekleri önceden sezdim onların galibiyeti artık benim galibiyetim bir salih tutmadı inşallah fenerde ilk 11 oynar artık.
bir nevi ferguson ronaldo wenger henry ilişkisi gibidir başarılar arttıkça oyuncuyla birlikte sevinilir takımdan ayrılmak isteyince içten içe üzülünür.
hele ki birlikte nice galibiyetler, şampiyonluklar yaşanırsa tadından yenmez. bu futbolcu hayatta da parlamayı başarır ve büyük takımlardan birisine transfer olursa insana tebessüm ettirir.
