"fm asla fm değildir" demeye sebep olan kutlama çeşididir. anneyle, babayla, kardeşle, sevgiliyle, arkadaşla yapılanları vardır ki sonuncusunu yapmışlığım bulunmaktadır.
zenit st petersburg şampiyonluğa gitmektedir ve ligin son maçıdır. arkadaşlar eve davet edilir, maç 90 dakikalık yapılır, maç sonunda şampiyonlukla birlikte, maç öncesinde hazırlanan mavi-beyaz elişi kâğıtları vantilatör açılmak suretiyle sağa sola dağıtılır. zafer sarhoşu gençler kendilerine geldiklerinde "n'aptık lan biz?" deyip normal yaşantılarına devam ederler.
o kadar da değil de ilk oynadığım da neydi arkadaş. fm 2006lardaydık o zamanlar ilk aldığım takım tabi ki galatasaray. Türkiye kupasın da şanlıurfasporu 1-0 yeniyorum diye nasıl seviniyodum. lannn ben yendim lan diyordum. meğer ne prosedürleri varmış oynadıkça öğrendim. sonra aynı kalite de olan takımları 8-0 9-0 bu gibi sonuçlarla geçtim. sonra fm 2009a geldik tabi, eskişehirsporla 2074e kadar geldim. en az 20 şapiyonlar ligi şampiyonluğu ve sayısız kupalar. kimler geldi kimler geçti takımdan. en unutamadığım da selçuk benli diye bir elemandı. adamın her vurduğu goldü arkadaş. taktik neydi diye sorarsanız çok kolay oyuncuları alıp alıp kiraya veriyorsunuz, ertesi sezon satışa çıkartıyorsunuz bütçe oluyo 360 m. doğal olarak tabi alt yapı gelişiyo stad gelişiyo antrenörler gelişiyo. hiç Allahtan korkmadın mı o kadar oynadın derseniz. o zamanlar gözüm başka bir şeyi görmüyordu. ama öyle bir oyun işte. pişmanmıyım? evet pişmanım. çok daha ileriye gidebilirdim.
