insanı zihnen de güçsüz duruma düşürür. Aptal bir paradokstur.
Bugün pazara gittim. Sıcakta çıkınca kötüleşiyorum diye akşam 7de çıktım dışarı. Güzel giyindiğimi düşündüm ama insanlar tuhaf tuhaf baktı * sanırım utandığım için streslendim.
Zaten stres senelerdir ağzıma ediyor çok afedersiniz... Bu kadar güçsüzleşmemin sebebi bu. Kullandığım ilaçlar da etkiliyor sanırım.
eskiden -kiloya rağmen- saatlerce ayakta durabilen, insanların arkasından güneşin altında koşturabilen, saatlerce aç kalsa ses etmeyen, tansiyon oynayışını sadece babannesinden duyan ben şimdi evimden çıkamaz oldum. Evden çıktığımda güçsüzlüğümün daha çok farkına vardığım için tiksindim bundan.
Belki yavaş yavaş düzelir.
Çok şükür artık yürürken dizlerim ağrımıyor.
Umarım her şey daha iyiye gider.
