öyle düşünüyorum ki bu ata kültü etkisidir. bugün atalarına tapma veya onlar üzerinden şefaat istemenin karşılığı ise türbelerdir. net bir şekilde paganizm kalıntısıdır denebilir.
mısırın olayına gelecek olursak onlar da öyle. firavunun tanrı olmasına inanıyor demek uçuk değildir. o zamanın anlayışında tanrı tanımı çok dünyevidir.
mesela geçen afrikada büyü ayini izledim, orada adam yaşarken bile tanrı olabiliyordu.
mesela şamanlar da taşaklıdır, kamlar bildiğin yarı tanrıdır.
gene aynı şekilde moğollarda cengiz hanın tanrı olup geri geleceği fikri de vardır.
yani demek istediği hem ölüm hem yaşamda kişinin tanrılaştırılması eksi çağlarda çok uçuk, insanın hayretler içinde karşılayacağı veya inanmakta akli cephe alacağı durum değildi.
ayrıca tanrı kavramını ilkel çağda bugün ki anlamıyla anlamak lazım. insanlar atalarına her zaman saygı duymuş ve onu putlaştırmıştır. bugün de bunun eğilimleri vardır fakat örnek verip siyasi polemiğe girmek istemiyorum.
fravunlar bir yaratıcının varlığını genel itibarla kabul ediyorlar ancak kibirlerinden kendilerini tanrı ilan ediyorlardı.
şöyle ki: hz. musa a.s. dönemindeki fravun tanrılığını ilan edeceği vakit veziri haman buna karşı çıkmış ve 20 yıl kadar beklemesini istemişti, 20 yıl geçince şimdi ilan edeyim dedi ancak veziri haman bir 20 yıl daha beklemesini istedi. fravun 20 yıl daha bekledikten sonra tanrılığını ilan etti.
sebebi ise şuydu: onun güçsüz bir insan olduğunu kavmi biliyordu. geçen bu süre sonunda onu yakınen tanıyanlar ölmüş yeni nesil ise onu tanımadığından tanrılığını kabul etmişti.
görüldüğü üzere fravunun kendini tanrı ilan etmesi sadece kendisi ile ilgili bir şey değil bunu kabul ettirebileceği insanların olması gerekliliğidir.
yoksa önüne gelen kendini tanrı ilan etse tarihte kendine yer bulabilir mi?
ancak her defasında mutlak kudret sahibi, bu tür insanlara karşı hakikati açıklayan bir elçi göndermiştir. ve her defasında bu kibirliler yerle yeksan olmuştur.
hiçbir şeye muhtaç olmayan ve tüm kibirini tatmin edebilmiş bir insan yoktur.
bir gün firavun kılık değiştirip halkın arasına karışmış. bakalım kullarım benim hakkımda ne düşünüyor diye. salı günü merkez caminin yanına kurulan pazar yerine gitmiş. pala bıyıklı bir adam çarpmış firavunun gözüne. adam avanostan getirdiği çömlekleri satıyormuş. satış yaparken dilini ve sesini o kadar güzel kullanıyormuş ki bir tane müşterisi ile konuşmasına tanık olmuş.
pala bıyık : abla bana gelişi zaten o kadar
mısırlı abla : ama şurada ki adam şu kadara satıyor
p.b : git oradan al o zaman. bizde zorlama yok. ekmek kazanıyoruz burada. tövbe estağfurullah.
firavun bu konuşma karşısında çok etkilenmiş. acaba benim tanrı olduğumu bilmeyen bir insanı, insani özelliklerimle ikna edebilir miyim düşüncesi oluşmuş. firavun tanrı olduğundan mütevellit herkese sözü geçen dediğim dedik zengin çocuğu gibi istediği her şeyi elde edebilen birisi olduğunun farkındaydı. o sıra pala bıyık bizim firavunu çoktan fark etmiş. senin ne isteğin vardı abicim diye sormuş firavuna.
firavun : şu çömlek ne kadar? benim en sevdiğim yemek güveç. bununla olur mu?
p.b : olmaz mı abicim. öyle iştaha gelirsin ki çömleği bile yersin ehehe. bana gelişi 15 ama sana 10 türk lirası olur abi. samimi geldin. herkese yapmam bu güzelliği.
f: ama bende 8 lira var? 8 liraya olmaz mı? yap bir güzellik.
p.b : bizi mi koparıyon amuna goyim. sırayla mı veriyorlar sizi?
p.b: az önce ki kadınla akrabalığın var mı?
firavun son soruya sessiz kalmıştı. çünkü o tanrıydı. kimse ile aynı kanı taşımaz ve akraba olmazdı. pala bıyığı ikna edemeyeceğini anlayan firavun ikna kabiliyetinin de olmadığının farkına varmış. çünkü o yaşına kadar hiç bir olayı ikna ile çözmemişti. hep emirle çözmüştü. çünkü o bir tanrı idi.
f: sana bir şey diyeceğim ama aramızda kalsın.
p.b : he buyur dayı ?
f: ben tanrıyım.
p.b : bende adanalıyım ne olacak şimdi.
f: istesem seni hemen öldürtürüm.
p.b: siktir git, sikerim seni de kitabına da. 3 5 kuruş para kazanıyoruz. allahım ayağı yapıyor gevşeğe bah. bizi kertecen dayı.
bu olay üstüne firavun üstünde ki aragorndan arakladığı siyah pelerini yere attı. civarda ki tüm insanlar firavunu tanıdıktan sonra diz çökmüş vaziyette firavunun ayak baş parmaklarına doğru kapandı. adanalı bu duruma bir hayli şaşkınlıkla baka kaldı. içinden '' bu orospu çocuğu kabe mi '' diye düşündü. ortamdaki durgunluğu fırsat bilen adanalı can havli ile çömleği firavunun kafasına geçirerek oracıkta pekmezini akıttı. ve halka dönüp ;
artık yeni allahınız benim ayikiyonuz mu lan deyip en lüks mısır piramidine yerleşti.
mutlu son.
kısaca; 30 dakika önce 10 liraya tamah eden bir adanalı bir anda gücü bulunca kendini tanrı ilan edebilir. güç sarhoşu olmayın. kimse sonsuza kadar gücü elde tutamaz. bir şey dışında. allah.
