finallere çalışmak bana hep anneyi özlemeyi hatırlatıyor halen daha. büyük bir şevkle notların başına geçip yarım saat ezber yaptıktan sonra, "olmuyor işte, ezberleyemiyorum" deyip ağlaya ağlaya anne aranmıştır 5 yıl boyunca.
-akşama daha çok var yaa.
-gece de uyumam olmadı.
-hem testmiş zaten, çok çalışmama gerek yok.
-ulan ya akademik uyarıda kalırsak.
-bi saate otursam mı ki.
-şimdi dinleneyim de gece bakarız.
