-akşama daha çok var yaa.
-gece de uyumam olmadı.
-hem testmiş zaten, çok çalışmama gerek yok.
-ulan ya akademik uyarıda kalırsak.
-bi saate otursam mı ki.
-şimdi dinleneyim de gece bakarız.
finallere çalışmak bana hep anneyi özlemeyi hatırlatıyor halen daha. büyük bir şevkle notların başına geçip yarım saat ezber yaptıktan sonra, "olmuyor işte, ezberleyemiyorum" deyip ağlaya ağlaya anne aranmıştır 5 yıl boyunca.
gözde büyüdükçe büyür, pek güzel bahanelerle ertelenir. kimler çalışıyor diye de araştırmacı gazeteci yön geliştirilir. Stres ya vallahi içim sıkıldı şuanda.
şayet yapmıyorum. o kadar da zor değil gibi geliyor bana. yarın saat 1 de final. 11 de okulda olup biraz baksam yeter diye düşünüyorum ama yine kalacağım dersten.
Turkiye’nin onde gelen firmalarinin birisinin herhangi bir departmanini yonetmekten, sorumluluk almaktan, insiyatif kullanmaktan, insanlari kontrol etmekten ve surekli mobil olup sahada faaliyette bulunmaktan daha zor degildir. Keske ogrenci kalip 30-40 sayfalik bir sorumlulugum olsaydi...
