bir gün okul dönüşünde finaller başlamış ve çok yoğun bi final haftasının ilk günü eve giderken düştüm durumdur; eminönünden vapurla karşıya geçtim, otobüs durağına doğru yöneldim, otobüs yoktu durak da, ileriye doğru baktığım da bineceğim otobüse benzeyen bir aracı gördüm, 20 dk da kalkan bir otobüs olduğu için yetişmek zorundaydım, başladım otobüse doğru koşmaya ileriki durak da durmuştu otobüs bense hala koşmak daydım durağa yaklaştığımda otobüs hareket etmişti.
durak da duran bi amcaya;
ben: amcacım bu giden otobüs x miydi
amca: hee yaw herhalde oydu yeğenim
ben başladım koşmaya diğer durak da otobüsü yakalama şansım vardı nasıl koşuyorum ama otobüs durağa yaklaştı, aramızda var 100 m koş babam koş kan ter içinde kaldım ama yine yetişemedim o durak da ama yine yılmadım peşinden koşmaya devam ettim, o aşağılık otobüsün çok şükür ki kırmızı ışık yandı. Yokuşun ortasında biraz farkı azalttım otobüsle aramda otobüs diğer durağa yaklaştı yolcular indirdi binenler oldu ve tam haraket ediyordu ki ben arka kapıdan yakaladım ve atladım direk otobüse ama kan ter içindeyim nefes nefese kalmışım derken geçtim birde boş koltuk buldum, 90 da atılmış bir gol gibi geldi bu bana neyse otobüs bağlarbaşına yaklaştı ben ''we are the champıons''sı son ses dinliyorum azmin zaferi diyorum kendi kendime böbürleniyorum, derken iki yol cıktı karşımıza, bi baktım otobüs ters yöne doğru yöneldi hemen bi panik havasıyla yanımdaki adama soru verdim
ben : abi bu otobüs x değilmiydi
(ben o anda nolur o değil deme diyorum içimden ne biliyosam okuyorum)
adam : yok bu otobüs o değil
ben: tamam abi ( bu kelimeyi hayatımda ilk defa bu kadar buruk kullandığımı bilirim)
indim otobüs den ve durağa doğru yürümeye başladım o yorgunlukla durakla aramızda var 200 m bir kaç metre yürüdüm bir baktım bineceğim o lanet otobüs hızla durağa gidiyor .
hemen başladım koşmaya yarı yola geldim ama hiç dermanım kalmadı enerjim 0 resmen o anda durdum şöyle bi baktım havaya elimdeki final fotokopilerini fırlattım yere okulununda finalininde otobüsününde her şeye saydırıyorum, hayata küstüm resmen, geçtim kenara oturdum öle gelen geçen arabalara bakıyorum ümidimi kesmişim o gün eve gitmekten ve finallere çalışmaktan, (otobüsün gelmesi durağa geçip beklemem trafik felan derken saat baya geçecek bide ikinci öğretimiz ogün iptaldi yani)
ve bir anda bir ışık gördüm mahalleden bi abimiz hemde evlerimiz yan yana direk atıldım arabanın önüne
(abinin cevap vermesini beklemiyorum hem soru soruyorum hem cevaplıyorum )
ben: abi naber ya iyisin iyi. napıosun burda evemi geçiyosun eve geçiyosun dimi yoksa napıcan bu trafikde burda geliyim bende senle ya ozamn
abi: atla hadi atla
ve eve gelmiştim sonunda bu kadar hüsrandan sonra yemeğimi yedim başladım yarın ki finale çalışmaya...
